یه سوال

اگه بچه نداشتم کمتر حالم بد بود اینده اینم به دست من خراب شد کاش ادمی بودم که بلده فراموش کنه اما خیلی روزای سختی بود اتفاقا داشتم با دوستم حرف میزدم چند ساعت پیش گفت الان احستساتی شدی یادت بیار فلان روز فلان کارو کرد یا کلی کار دیگه که برام یاداوری کرد چون در جریان زندگیم بود همدم روزا و شبای تلخ زندگیم بود گفت احساساتی شدی اما واقع بین باش نمیدونم دیگه گاهی دلم نیخواد خودمو بکشم نیگم پس بچم چی اما دیگه توان ادامه دادن ندارم

مثلا چیو نمبتونین بگین اینجا؟؟

کردا ادمای خوبین بله مخصوصااین ادم که دلو دینو حواس منو برده اصلا.بله ایشالا که زندگیش عالی باشه اولین دعام هرروزو هر شب اونه و خوش بودنش و درست موندنش این که مثل قبلش بشه و خودشو ببخشه من سخت دل بستم و دل نمیکنم اصلا دیگه بعد اون ادم هیچ کسی به چشمم نه تنها جذتب نمیاد بلکه خیلی کم بنظرم‌میان

اتفاقا این که همه اینو بهم گفتن دیگه داره داغونم میکنه خرافاتی نیستما یه روزی تو مجردی یه مشکل خانوادگی بزرگ و طاقت فرسا پیش اومد کل اعصای خانواده همش گریه زاری اشکدعا منم تو خلوتم گریه میکردم دعا میکردم اما تو جمع خودمو حفظ میکردم با اینکه ۱۶سال بیشتر نداشتم بعد یکی از اقوام برگشت گفت افرین خوشم میاد روحیه تو از همه بهتر حفظ کردی از چند وقت بعد اون حرف ورق زندگی من برگشت نمیدونم چشم خوردم چیشد اصلا کلی مصیبت سرم ریخت و من هربار محکوم به ادامه بودم تو ظاهر باز قوی بودم اما از تو هرروز نابود سر هر مسئله که پیش میومد نابودتر میشدم اما هیچوقت به خودکشی فکر نمیکردم گاها خواهرم میگفت مثل مجتهدا میمونی فقط سرت به دعا و نمازت گرمه شوخی میکردو سر به سرم میزاشت که هیچی از پا درم نمیاره که هیچ میرم یه ذکر و دعای جدید پیدا میکنم‌که ادامه بدم زندگیو همین جریان خیانت همسرمو که فهمیدم گروه دوستای صمیمیم همه بهم گفتن تو خیلی قویی ما بودیم صدبارجا میزدیم یا میمردبم یا میرفتیم تویی که دووم اوردی حتی مشاورمم اینو گفت روانپزشکمم اینو گفت و من هربار شکستم که اونا نمیبینن مثل یه درخت تنومند از بیرونم اما از درون کرم خورده و نابود که ممکنه با یه تلنگر بیفته دلم میخواست یکی بگه میفهمم چقدر خسته شدی چقدر کم‌اوردی میدونم دلت یه شونه محکم‌میخواد یه سینه امنو گرم میخواد گریه کنی اما همه گفتن تو قویی و من بارها دلم خواست خودکشی کنم و از این که حتی فکرش تو سرم بود از خودم بدم میومد چون میدونستم چقدر منفوره پیش خدا.اخر پارسال به شوهرم گفتم من همیشه ممنون و مدیون توام تو با من کاری کردی که دیگه هیچی ناراحتو خوشحالو ناراحتم نکنه یا خیلی این ناراحتی دووم نداشته باشه بلایی به سرم اوردی که دیگه از مردن نترسم به چشم نعمت بهش نگاه کنم بلایی سرم اوردی که منی که بزرگترین ترسم و ناراحتیم مرگ عزیزام بود بگم مرگم حقه دیگه جلوشو که نمیشه گرفت تو منو نابود کردی اما من تیکه هامو چسبوندم بهم تا ادامه بدم‌ حالام میگم کم اوردم اما خیلی پوست کلفت تر ازاینم که بخوام بشکنم و خودمو بکشم باید ته قصه م خوب تموم شه من زندگی بهم خیلی روزای خوب و خوش بدهکاره هیچوقت تا الان زندگی نکردم 

دیگه نه به ازدواج فکر میکنم نه به رابطه با مردی هم بخاطر اینکه اصلا دلم کاروانسرا نیست و به عشق کردم وفادارم تا ابددددهیشکی جز اون به چشمم نمیاد دوم اینکه بقول خودتون هم باید برای دخترم پدر باشم هم‌مادر فقط منو داره 

الان یه ماجرایی پیش اومده که اینجا یکی داره با ابروم بازی میکنه و نمیدونم چیکار کنم‌واقعا دعا کن لطفا اون به خیرو خوشی بگذره و من دیگه غلط کنم خریت کنم

خیلی چیزا حق ادماس اما خوب دلم جایی باشه و بخوام با یکی دیگه ازدواج کنم‌که چی بعدشم دخترم پدر چه گلی به سرش زدکه ناپدری بزنه همسم باید نگران باشم نکنه نگاه الوده به دخترم‌نکنه طرف

اینجا بگم نمیشه