بنظرتون چرا واقعا اینطوریه خیلی حس کمبود میکنم

بنظرخودم ادم سطح متوسطی هستم ازنظر سطح حرف زدن وگرم گرفتن بااطرافیانم کلا شخصیت سرسنگینی دارم تومناسبتا به اطرافیانم پیام میدم و وقتی میبنمشون خیلی محترمانه بااطرافیانم رفتار میکنم وعلاوه براینا خیلی دلسوز اطرافیانم هستم یعنی واقعا شخصیت احساسی ومهربونی  دارم ولی واقعا ادم هیجانی نیستم توبرخورد بااطرافیانم بتونم نشون بدم احساسمو ولی برعکس من خواهرم ادمیه که  با اطرافیانم خیلی صحبت میکنه هیجانیه ویه چیزی که برفرض جوابش خیلی کوتاهه رو اینقدر طولانی میکنه که من همش پیش خودم میگم وای چقدر یه حرفو کش میده اینقدرهم تعارف تیکه پاره میکنه که واقعا ادم کلافه میشه ازنظر احساسات هم اونقدری که من به فکر اطرافیان وخانواده هستم واقعا نیست  ولی تو جمع فامیل واطرافیان محبوب همه هست وهمه عاشقشن نمیخوام خودمو مقایسه کنم ولی احساس دوست نداشته شدن میکنم حس میکنم برای هیچکس خوشایند نیستم مثلا سریه کاری  که همه زحمتا  ودردسرا بامن بود ولی اخرش خواهرم اومد با چندکلمه حرف زدن وصحبت کردن وگرم گرفتن همه مجذوبش شدن وتحویلش گرفتن وانگار همه چی به اسم خواهرم تموم شد گاهی اوقات خیلی دلم میشکنه واقعا چرا اینطوریه؟؟