من کلا ازدواج با عشق و دوست داشتم آخرم با عشق ازدواج کردم ولی درکل هر چقدرم طرف و بشناسی باز زیر یه سقف تازه خودش و خانوادش می‌شناسی بعد چندسال زندگی
موافق دوستی سالم بعد از ۲۵ سالگی هستم با حفظ حرمت ها و خط قرمز ها
من با همسرم دوست بودم اما تا عقد حتی دست همو لنس نکردیم
تا زیر یه سقف نری نمیشه طرفو شناخت
اون آدمی ک تو زمان دوستیه
با اونی ک بعدا باهاش میری زیر ی سقف زمین تا آسمون فرقشع
دوستی قبل ازدواج بیشتر برپایه هاحساسات و جو و هیحان و اهنگ عاشقانه س،ایرادات نادیده گرفته میشه و...
مث ازدواج سنتی
درکل در هردو باید با اگاهی و منطق بیشتر رفت جلو
رفتار ادما با توجه به شرایط زندگی ممکنه یکسان نباشه ازدواج موفق ربطی به مدرن سنتی نداره به ادمش بستگی داره
معاشرت اگر با اگاهی و هوشمندانه باشه خیلی مؤثره
حالا روش اشنایی هر چی باشه
خیلی ها دوستن ولی به زنگ خطر های رابطه دقت نمیکنن
چون خودشونو اونطور که هستن نشون نمیدن تا طرف نپره...مثلا من از شوهرم ااون زمان پرسیدم دست رو زن بلند میکنی گفت مگه دیوانه ام.در حالی که ی هفته بعد عقد کتکم زد
توی دوستی ادما بهترین اخلاقشون رو نشون میدن البته ادمای عاقل میتونن متوجه بشن چون ادم هرچقدرم خودشو خوب نشون بده باز سوتی میده .
چون سریع عاشق میشن دیگه چشم و گوش رو واقعیت میبندن بعد از رفتن زیر یه سقف آنوقت تازه چشم و گوش باز میکنن...کا کار از کار گذشته
اولا کجا گفته شده که هر کی با دوستی قبلی ازدواج میکنه، قراره سرانجام ازدواجشون موفق باشه؟
ثانیا مگه اونا که کاملا سنتی و با هزارتا تحقیق ازدواج میکنن کارشون به جدایی نمیکشه؟
توی هردوتا گروه آمار جدایی یکسانه
فقط تو حالتی که طرفین از قبل آشنایی دارن حداقل خیالشون راحته که همه جوانب برای سنجش طرف مقابل رو رعایت کردن و دیگه تقذیر اینجوری بوده.
آخی کاش زمان برمی‌گشت به عقب
اونروزی که شوهرم تو همون شرکتی استخدام شد که من کار میکردم
فوری استعفا میدادم و فرار میکردم
