به هر حال، هرکسی نظری داره.
من هم از پرونده های طلاق شنیدم، از دوستان نزدیکم که وکیل دادگستری هستند، از دوستی های که با عشق آتشین شروع شدند و تهش رسیدند به نفرت و فحش دادن خانواده دختر و پسر تو دادگاه ها و کتک کاری.
دوست خیلی صمیمیم رو دارم میبینم که یک سال و خورده ای دوست هستند و الان تازه میبینن خیلی اختلافات رفتاری دارند اما نمیتونن از هم دل بکنن چون به شدت وابسته شدند به هم. این هفته هم بله برونشه. دو روز پیش بهم میگفت میدونم انتخابم عاقلانه نیست و مشکلات زیادی پیش رو دارم اما اونقدر بهش وابسته شدم که اگر یک روز نباشه میخوام بمیرم و به جنون میرسم. این عین جملاتشه.
البته سخنرانی اساتیدی که بهتر از من و شما میدونند و تخصصش رو دارند رو هم شنیدم مثل دکتر شاهین فرهنگ. میتونید سخنانشون درباره دوستی قبل ازدواج رو گوش بدید. حالا اینا درباره دوستی هاییه که به ازدواج ختم میشه نه اون آمار زیادی که کلا به ازدواج ختم نمیشه و آسیب و آسیب و آسیب
در حدی که دختر یا پسر متاهل شده بچه هم داره اما هنوزم به فکر دوستش هست و یک زندگی پر از عذاب.
حرف زیاده ولی خوب فکر نمیکنم ادامه دادن این بحث فایده داشته باشه همونطور که گفتم هر کسی طرز فکر و سبک زندگی متفاوتی داره. تاپیک استارتر هم اصلا موضوعش این نبود.
انتخاب من و سبک زندگی من به لطف خدا اینه به عنوان یک جوان.
ترجیح میدم اگر پسری من رو واقعا بخواد، مرد و مردونه بیاد خواستگاری و کاملا رسمی با هم آشنا بشیم و خودم رو به عنوان یک دختر ارزشمند تر از این میدونم که وارد یه رابطه پنهانی پر از استرس بدون تعهد بشم که تهش نامعلومه. و قبل هرچیزی اونقدر به خدای خودم که ارحم الراحمینه و صلاح بنده اش رو میخواد اعتقاد دارم که وقتی کاری رو برام ممنوعه اعلام کرده، یعنی هیچ خیری تو اون برام نیست.
عاقبت بخیر بشید ان شاالله🌷