جریان از این قراره که من قصد مهاجرت دارم ، البته برا الان نه ، انشالله ۳الی ۴سال دیگه
الان ترم ۵ژنتیک هستیم
از ۱۲سالگی رویای مهاجرت افتاد تو سرم ، یکی از مهم ترین دلایلی که این رشته رو انتخاب کردم برای مهاجرت بود
تا الان خیلییییی حرفشو پیش انداختم جلو بابام ، میدونه من جز برنامه هامه که برم
حالا امروز تو فکر بودم ، گفت تو فکری، گفتم ذهنم درگیره وزارت علوم بخونم یا بهداشت ، گفت مگه فرق داره گفتم آره برا مهاجرت ، من برا دکترا میخوام برم
اینو که گفتم ، گفت پس پدر مادر چی ، خانواده چی
گفتم هرپدر مادری آرزوی موفقیت بچشو داره ، دوست داره بچش موفق باشه. من اینجا آینده ای ندارم و.... این حرفا
من پدرم یکیم سنتی فکر میکنه، برا دانشگاه اجازه نداد برم شهر دیگه ، یا مثلا میگه قانع باش ، خودتو اذیت نکن و ....از این حرفا
بابام با حرفاش بهم عذاب وجدان میده خانما
خواهشششششسس میکنم بگید چیکار کنم خانما
