عزیزم من اول بودن ولی وقتی دیدن برای هدف هام خیلی جدی هستم دیگه کمکم کردن
مثلا اولین بار که رفتم دانشگاه به مامانم جدا جدا میگفتم که مثلا برای کتاب خوابگاه خرجی هر کدوم چقدر لازم دارم و مامانم وقتی بابا حقوق می‌گرفت کنار می‌ذاشت با اینکه نسبت به بقیه بچه ها پول تو جیبی من خیلی کم بود ولی بازم خداروشکر گذروندم
مثلا اون موقع اصلا غذای بیرون نمیکرفتم یا نمیتونستم برم خونمون بخاطر کرایه اتوبوس و خوابگاه میموندم و....
منم مث تو و الان ک ازدواج کردم هم غصم بیشتر شده
چون ادم بعد ازدواج خیلی از خانواده توقع داره
اهمیت دادن و اینا
هیچ وقت خانوادتون نکوبید به اینکه چرا مارو به دنیا آوردن یا اینکه کاری نکردن پیش خودتون بشینید ببینید شنا براشون لچه خوبی بودید یا الان همه لچه ها طلبکار پدر و مادر هستند اما خودشون نمیگن این پدر یا مادر چقدر له گردن ما حق دارن
خانواده من خدایی هیچی برام کم نزاشتن(پیش خودشون همچین فکری دارن)
ولی واقعا همین که تو نیازای مادیش رو برطرف کنی نیست
من انقدر خانوادم افکار بسته ای دارن که همیشه حس کردم تو زندونم و تنها آززوم فرلر کردن از این خونه و این شهره 😂
تا دلت بخاد بچه خوبی بودم دلیل بر این نمیشه چون بزرگ ترن یا مادر پدرمونم سکوت کنیم هر زمان مامانم اشک می‌ریخت پا به پاش ریختم گریه کردم ولی انقد بی انصاف و بی تفاوت بود نسبت بهم با اینکه میدید دارم نابود میشم تو اتاقم آروم گریه میکنم هیچ وقت نیومد دست بکشه رو سرم بگه دخترم خوبی؟؟؟:)
