من
خیلی سخته خب خداروشکر دختر کوچولوم هست شوهرم سرکاره
همیشه با خودم میگم چقد سخته تو این زندگی کوتاه کنار خانوادم نیستم مثل بقیه هرروز برم بشینم اونجا ی چایی بخورم و برگردم بدتر اینکه مادرمم تو اپن شهری ک هست غریبه از خانواده خودش کسی اونجا نیست من اینجام خواهرم دانشجو ی شهر دیگس بابام و داداشم هستن پیشش هرروز زنگ میزنم از تنهاییش میگه
اولش سخته بلاخره عادت می کنی وقتی بری شهر خودت سختت میشه ،و خوبی غربت اینه که فامیلات رو قشنگ می‌شناسی 😂
من توشهر خودمم ولی کسیو ندارم🙃کتاب ،تفسیر قرآن صوتی خیلی جذابه انگار داستان گوش میدم یه نرم افزاره به اسم قرآن هادی.خیاطی با کلاسای رایگان ایتا،چرمدوزی،آشپزی،بچه داری
من مشهد زندگی میکنم
نگید خوشبحالت چون درسته که با حرم نیم ساعت یا کمتر فاصله دارم ولی تا نطلبه نمیتونم برم
بعد اینکه بچه دارم و نمیتونم هرجایی برم یا سرکار یا باشگاه برم
کلا بیرون رفتنم محدوده
همسرم محدودم نکرده ولی شرایط اینطوره
عادت نکردم بعد ۱۰ سال حتی روز به روز فکر میکنم به اینکه برگردم شهر خودم
چون نیاز دارم توی مناسبت ها یا هر موقع دیگه برم پیش خانوادم....
خیلی سخته هیچ وقت ادم عادت نمیکنه هیچ وقت تلفن جای ملاقات حضوریو نمیگیره
من فیلمای جیم از ساعت هشت تا دوازده شب نگاه میکنم
نه صبح بیدار میشم تا یک نهار درست میکنم جمع جور کردن خونه تا شش عصر دوساعت وقت با دوتا بچه هام کار هروزم همینه غریب غریبم با همسایه رفت آمد ندارم
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز