بعد از دو سال دیشب رفتم خونه ی پدرم اینا ( فقط مامانم هست و بابا و ی برادر مجرد )
این دو سال سر ی موضوعی قهر بودم با بابا و داداشم ...
دیشب ک رفتم بابام استقبال کرد و حل شد و دور هم نشسته بودیم
ولی وقتی داداشم که ازم کوچیکتر هم هست وارد خونه شد ( از سرکار ) ،، دید من اونجام
مستقیم رفت تو اتاقش ی کاپشن برداشت و زد بیرون ...
منم وقتی دیدم بخاطر اینکه من اونجام زده بیرون ،، برگشتم اومدم خونه ی خودم ...
خیلی ناراحت شدم ..
شما بودید چه واکنشی می‌داشتید ؟؟؟
ولش کن بدرک بذار بره
شما خونه پدرت هرموقع خواستی برو
بازم برو. به مرور اشتی میکنه
اگه از قبل خبر دادی و رفتی ، بهتر بود مامان بابا اماده اش میکردن باهاش حرف میزدن تا اشتی کنین
من که در جریان اتفاقات نیستم ولی دل اونم حتما شکسته که این رفتارو کرده بعد هم به جوانی و ناپختگیش ببخش
ب درک من‌براخودم‌نمیذاشتم بیشتر میرفتم خونه پدرم تاجشش دراد
شما وقتی تصمیم به رفتن گرفتید برای منزل پدرتون باید انتظار هر رفتاری را از قبل توی ذهنتون پیش بینی میکردید
باز به خوبی استقبال کردند نباید بخاطر برادرتون باز افکارتون درگیر میکردید
دلیل قهرتون را نمی‌دونم اما این فاصله و کدورت را کشدارش نکنید
دلیل قهر این بود ک سر ی موضوعی تا پای طلاق رفتیم با همسرم
ولی خدا نخواست واقعا و برگشتیم ..
آقا دیگه ول کن نبودن این برادر و پدر
که وای نباید برگردی اونجا
برگشتی دیگه ما رو خط بزن
که دو سالی نرفتم خونه شون ، دیگه با اصرار های مامانم رفتم
عزیزم پدر و برادر شما غیرت داشتند به فکرت بودند
رفتارشون در اون زمان بر علیه شما نبوده
خواستند مراقبت کنند
باز خداروشکر مشکلتون حل شده فاصله هم به حد کافی ایجاد کردید خانوادتون را مقصر نکنید
کاری که دستشون میومده انجام دادند باز خداروشکر کن
که نگفتند طلاق نگیر چون خونه ما جایی نداری برو زندگی کن
باهاش
دلسوزت بودند الان هم میگم که کشدارش نکن
چون اونا تقصیری ندارند شما زیادی دارید پی قضیه را میگیرید
