با خانواده سمی چیکار کنیم

من به ته خط رسیدم ب خاطر خانواده سمیم رفتم سمت خودکشی برای اولین بار تو زندگیم هیچ چیزی عوض نشد فهمیدم هیچ آدمی جز خوده آدم مراقبم نیست فقط خودمم ک مراقبه خودمم من حتی خیلی زیاد با خودم حرف میزنم با خودم مشورت میکنم خودمو دعوا میکنم واسه خودم گل میخرم متوجه میشی چی میگم 

من رشد کردم خیلی سخت بود ولی ارزش داشت الان شاید از نظر ادما چون شغل درست حسابی و دهن پرکنی ندارم ولی ب خودم افتخار میکنم چون خیلی مفهمم 

مامان منم همونه پسرش خدای روی زمینشه

کاش همون فقط که فهمید من دخترم سقطم میکرد

احساس میکنم باید یه انجمن بزنن که به ما هر هفته روحیه بده 

تنهایی قوی بودن خیلی سخته درحالی که بقیه اعضای خانوادت که هر ساعتتو داری باهون میگذرونی این قوی بودنرو خراب کنن

من بابام دست بزن داره و سر چیزای الکی و پیش پا افتاده یه دعوایی راه میندازه که نگو من نزدیک دوساله که کابوس این قضیه رو میبینمم که بابام داره مادرمو کتک میزنه 

کل خانواده انرژی منفیه 

ولی خب من فقد دارم تلاش میکنم حال روحیمو خوب نگه دارم

وقتی بعضی موقع ها به این فکر میکنم چه تاثیراتی قراره رو من بزاره بعدا اعصابم خود میشه 

من میگم این کاش مامان بابام هیچوقت بچه دار نمیشدن ...

توی اخلاقت رفتارای سمیشون تاثیر نداشت؟ 

من الان مشکل اعتماد کردن دارم نمیتونم به هیچ پسری اعتماد کنم و برای ارتباط گرفتن میترسم که شبیه بابام نباشه

گاهی وقتا ادم کم میاره 

ولی وقتی به این فک میکنم که تلاش کنم و جوری موفق بشم که بهشون نشون بدم اشتباه فکر میکردن بهم روحیه میده 

دقیقا ۲۷ سالمه گو زدن تو زندگیم 

تا شهریور صبر میکنم اگر درست شد نشد فرار میکنم برای همیشه میرم 

دنبالم م بیاد شکایت میکنم 

برو سر کار خوب به حرفه خوب یاد بگیر 

چرا تاثیر داشت امکان نداره ک تاثیر نداشته باشه ولی با مطالعه و دونستن رفتار درست تونستم خودمو درمان کنم اینکه فک کنی پسرا شبیه خانوادتن این استباهه عزیزم هر انسانی یه جوره یکی سمیه یکی از بهشت اومده رو زمین ولی هر انسانی ی سری خرده شیشه داره . من خواستگاری میدیدم شبیه خانوادمه ردش میکردم صبر کن و خودت میفهمی چه پسری مناسبته این فکرو بنداز دور ک نکنه پسرا شبیه بابامم