حاضرید دوتا بچه و همسرتون رو رها کنید برای تحصیل دکترا برید خارج

دقیقا ، اونم وقتی که اگر یه مرد همچنین موقعیتی پیدا کنه قطعا میذاره میره

فقط اسم کاربریت!

شما کلن نگران سرفه ای بعد میتونی دل بکنی بری به نظرت؟؟؟؟ من که فکر نمیکنم 

خب این اشتباه ترین راهه ، اگر میخوای بیان باید همزمان با خودت اقدام کنی ، خودت ک پذیرش و گرفتی باید برای بقیه هم قبل خروج پرونده پیوست تشکیل بدی

با وکیل مشورت کن

استاد دانشگاهمون  خودش تعریف کرده بود

با دیپلم ازدواج کرده رفته دانشگاه درس خونده  تا دکترا  تو دوران دکترا زنشو طلاق داده  با همدانشگاهیش ازدواج کرده  چون دیگه در شان خودش نمیدیده ایشونو  پسرشو هم از مادرش جدا کرده بود پیش خودش بود   همسرش هم استاد دانشگاه کرده بود 

بعضی ها همینقدر خودخواهن

و اینکه من به عنوان یه مادر مدیون بچمم چراکه من تصمیم گرفتم بدنیا بیارمش همونجوری ک باید حواسمون به مادیاتش باشه و قبل بدنیا اومدنش اینارو میسنجیم باید مهمترینش ک مهر محبت مادری هم هست رو حساب کنیم 

اون بچه ها گناهی نکردن ک باید پاسوز هدفهای مادر یا پدرشون باشن چون تصمیم منه مادر و پدر بوده ک اونو بوجود اوردم 

اخه نظر هیچکس رو قبول نداری

.همه میگن نه ...شما میگی من ده سال بخاطر اینا نشستم..شوهرم بره زن بگیره و هزار دلیل دیگه...

این یعنی شما تصمیمت رو گرفتی ...

اصلا فک کردن به این مساله که شما نمیتونی ۵ سال بچتو نبینی جرات میخواد.

واقعن مهربونه احساس میکنم خسته است  دلش میخواد ی کاری کنه منم  بعد تولد سی سالگی اینطوری شدم 

میتونست بچه نیاره وبره دنبال پیشرفتش،من خودم شغلم طوری بود که سفر کاری زیاد داشتم،

ولی از پارسال که دخترم مدرسه ای شد ،کار خارج خونه رو تا حد زیادی کم کردم،بچه درساش وحتی از نظر روحی نیاز به رسیدگی داره

آفرین خیلی خیلی قوی هستی 

چطور ممکنه 

اسی تو ایران هم میشه ادامه داد مهندسی چیزی نیست ک نتونی تو ایران بخونی شما میگی تحصیل تو خارج از کشور رو دوستداری پس میتونی بمونی تو ایران ک نمیمونی این بنظر من خودخواهی هستش اون بچه نیاز داره ب شما شما ده سال میگی خودتون رو وقف بچه ها کردین آدم وقتی بچه دار میشه از خیلی از چیزاش میزنه پس بشین همین تو کشور خودت درس بخون

اولویت اول هر مادری باااااید بچش باشه ببین باااایدیه چون بچه ها با خواست ما به این دنیا اومدن من خودم مادری ام که سر کار نیرم ورزش میکنم کتاب مبخونم تو کارم در حال پیشرفتم اما اولویت اول زندگیم پسرمه چون روح و روان بچه ها خیلی مهمه پیشرفت هیچ منافاتی با مادری کردن نداره اما اینکه بچه رو توی حساس ترین سالهای عمرش رها کنی به اسم پیشرفت و بکی خداشون بزرگه در همین حد سطحی خود خود خودخواهیه  

میگه شوهرم زن بگیره عیبی ندارد🙁

من خودم دوتا بچه دارم،نمیتونم ی لحظه نبودنشون رو تحمل کنم، خودمو جات میذارم نمیتونم تصمیم بگیرم، بخصوص بچه‌ات یکیش کوچیکه، تازه شیرین بازی هاشه، منکه سختمه دل بکنم، من خودم از سرکار رفتن گذشتم بخاطر زندگی متاهلیم، ولی اگه نرفتی خارج،منت هیچ وقت سر بچه هات نذاری،بالاخره شما بدنیا اوردینشون و یه مسئولیتایی داری،  چطور میتونی از دور ببینیشون، اگه تحملش رو داری فرق داره، منکه ب شخصه انقد مشکلات دارم تو زندگیم ک باااااید طلاق بگیرم ولی بخاطر بچهام موندم ک بچه هامو شوهرم ازم نگیره، فقط بخاطر دسته گلام واستادم، چون تحمل ندیدنشون رو ندارم.