خیلی ممنونم عزیزم
شنیدن این حرفها از زبون شما خیلی کمک کننده بود. من تو کلینیکی کار میکنم که بخش تخصصی فعال داره و از هر رشته دو سه تا متخصص داره انقدر نگاه از بالا به پایینشون رو حس میکنم انقدر فخر میفروشن که واقعا حس بازنده بودن میکنم. با اینکه بارها اندوهای بد ترمیم های عجیب غریب حتی پرف از متخصص دیدم ولی با کوچکترین کامپلیکیشنی که میدم احساس میکنم متخصص ها الان جاجم میکنن و واقعا هم میکنن.
من اون سالی که استریت رفتم خیلی سرخوشانه انتخاب رشته کردم. یعنی تو حالو هوای دانشکده بودم با بخش جراحی دانشکدمون خیلی اخت بودم و مقاله مینوشتم باهاشون و عشق جراحی داشتم رتبهمم البته خیلی خوب نبود ولی خب زدم جراحی و خودت میدونی جراحی برای دختر یه شهر دیگه چقدر سنگینه و خیلی زود انصراف دادم. همش غصه میخورم که چرا بیشتر تحقیق نکردم. چرا انقدر که عشق جراحی بودم نزدم پریو یا رادیویی که الان میخوام اون موقع ها هم سطح بیماریها بود و خیلی راحت بود قبولیش الان خیلی سختتر شده. خیلی نااگاهانه انتخاب رشته کردم ولی حیف نمیشه برگشت.
الانم حتی هدفم مشخص نیست یه روز میگم رادیو یه روز میگم هدف رو میذارم رو پریو یه وقتایی میگم اندو نمیدونم واقعا