دیگه فکرامو کردم و قبل برگشت به دانشگاه
سه روز تمام وقت گذاشتم و ۹ تا پیام بلند بالا براش نوشتم
قرار بود با اکانت خودم بفرستم و دیگه نیازی به معرفی و مقدمه نداشت
کلی نوشتم و نوشتم و نوشتم در اخر گفتم دیگه روم نمیشه پیام بدم و ته پیامم خداحافظی کردم ساعت ۸ شب اواخر مهرماه من براش سند کردم
خب
خبببب
و اون ده دوازده شب سین زد و اولین پیامش این بود :
و بالاخره ، میشه شمارو با یه اسمی خطاب کرد
سلام خانوم مثلا(حسینی)
این پیام همانا و دیدن نوتیفش همانا
من از شدت استرس بدو بدو رفتم تو حموم و استفراغ کردم
نگم از حالم براتون که دست و پام داشت میلرزید
همین الانم که دارم مینویسم دست و پام داره با یاداوریش میلرزه
نمیدونین چه حجم فشاری بعد اون چن روز به من وارد شد که ری اکشنش چی میتونه باشه
مردم و زنده شدم تا سین کرد
خب بگو میخام برم سرکار
اومد و بر خلاف تصورم همه چی فوق العاده پیش رفت که من تصورش رو هم نمیکردم
انقدر خوب صحبت کرد و انقدر منو بالا برد از نظر شخصیتی که انگار نه انگار این منم
یه دختر که به یه پسر پیام داده
تا صبح خوابم نبرد اون شب
اون خسته راه بود و خوابید
من پیاماشو سین نکردم تا کامل بنویسه
صبحش این قضیه رو پیش کشیدم که دیگه بهش پیام نمیدم و روشو ندارم و ...
گفته بودم که من واقعا ازش خوشم اومده بوده و برای مزاحمت بهش پیام نمیدادم و فقط بهش گفتم که توجیحش کنم اهل دوستی و اینا نیستم
و در کمال ناباوری گف تا عید به من فرصت بدین
من فکرامو بکنم
دیگه اکانتمو سیو کرد چون عکسش برام باز شد و بعدشم اینستا بهم درخواست داد و شدم اولین دختری از کلاس که فالوش کرده بود
به به آخرش هم خوب شد؟
فرداش بعد خداحافظی
دیگه مگه من دانشگاه این بچه رو دیدم
اب شده بود رفته بود تو زمین
بهش گفته بودم که رفتارتونو تغییر ندین و در نرین و منو پشیمون نکنین ازین که بهتون گفتم و...
ولی یه هفته ندیدمش
دیگه هم روی پیام دادن نداشتم
تا اینکه یه روز توی سلف بودم
که پیام داد بهم احوال و پرسی و...
این بود شروع چت کردن ما به عنوان دوتا اشنا
یکی دو هفته گذشت ولی اشنایی ما به ۵ ۶ ماه قبلش بر میگشت خیلی از اخلاقای همدیگه دستمون بود
جفتمون مذهبی بودیم و شما همو خطاب میکردم
