واقعاً چرا؟!
تا آخر بخونید.
خواهر کوچیکه م اومده با ناراحتی پیش مامانم امتحانمو کم شدم. مامانم قربون صدقه ک... گلم واسه هیچی غصه نخور. اینچیزا ارزششو نداره. مثلاً منم آشپزی میکنم یه غذارو بااینکه بارها درست کردم گاهی اشتباه میکنم
عیب نداره دفعه بعد بیشتر تلاش میکنی:).
بعد....
برگشت گفت آخیش مامان سبک شدم خیلی غصه تو دلم بود. مامانم گفت آدم هروقت از هرچی ناراحت بود بیاد ب مامانش بگه!
اونوقت من یادمه تا راهنمایی هم بخاطر نمره و معدل با سیخ و همزن دستی و... کتک میخوردم😐💔
کارنامه و امتحان میدادن از ترس مث سگ میلرزیدم یه بلاهایی سرم می اومد ک بخدا نمیشه بگم اینجا گذشته م بالا میاد
چ عجیب. چ عجیب!
انگار ما بچه های اول نقش آزمون و خطا داریم. یه پلیم یه پیاده رو واسه بچه های دیگه..
خداییش چرا؟ نمیتونم بفهمم
دقیقااااا
به هردوتون خوب گفته ولی
اصولا بچه های اول در این‌شرایط با ماهیتاب میزنن‌تو سرشون😐
زمان شما هیچ تجربه ای نداشتن و بار اولی بوده که مادر یا پدر میشدن فکر میکردن این شیوه درسته برای بچه های بعدی یکم منعطف تر میشن چون تجربه کسب میکنن
الان یه مثال بخوام بگم میشه مثل اولین رابطه احساسی که اکثرا جواب نمیده چون اون تجربه و پختگیه رو نداریم
کاااملا موافقم
اره متاسفانه بچه های اول قربانی آزمایش های تربیتی میشن منم مثل تو تقریبا ولی میدونی چیه ما بهتر از پس خودمون برمی‌آیم و خودساخته تریم
