میرسیم شاید کمی دیر شه ولی میرسیم
فقط کافیه روحمون رو از اون چیزی که میخوایم خالی نکنیم
و به جای کار های فرعی تر به اون چیزی که اصل هست تلاش کنیم
قطعا میشه 😍😉
پس رفیق توی هر مسیری که هستی
قصد هر کاری رو که داری
استارتشو بزن
اگرم شروع نکردی و میخوای شروع کنی
عزمت رو جزم کن و استارت بزن
وقتی رسیدی من و فراموش نکن حتما اطلاع بده 😍🌹
امروزم داشتم با خودم میگفتم
میگفتم قطعا خدا جواب یسری سختی ها رو میده
قطعا یروزی خیالمون راحت میشه 😍
نه عزیزم... نمیشه.
یه مثال بزنم برات...من تمام عمرم تلاش کردم محبتو خونوادمو داشته باشم مثل خواهرم...
هر کاری که می دیدم بهشون کمک می کنه و حالشون رو خوب می کنه انجام میدادم... از دستشون تو هر شرایطی می گرفتم... دانشجو ام ولی کار می کنم و با اینکه به پول بیشتر نیاز نداریم ولی باز هم از سهم پولم برای خانواده‌م کنار می ذارم..
ولی هیچ وقت منو خواهرم تو خونه برابر نبودیم.. با اینکه من بیشتر از اون از جون و دل مایه می ذاشتم و تلاش می کردم تو دلشون جا بشم باز هم ما یکی نبودیم...
بعد از اون تلاش کردم از طریق دانشگاهم ازشون فرار کنم.. من هویتمو دوست نداشتم و تمام این دو سال برای رفتن از پیششون تلاش کردم...
ولی الان بازم برگشتم سر نقطه اول.. عزیزم من هرچقدرم تلاش کنم نمی تونم از هویتم... از خونم... از اصلم و خانوادم فرار کنم.. نمیشه جانم..
البته منم یه دورانی مثل تو فکر می کردم... همیشه می گفتم خدا میبینه.. هرکی ام نفهمه خدا حواسش هست که من چقدر برای خواسته هام از جون و دل مایه می ذارم...
ولی دنیا یادم داد که بعضی چیزها تغییر دادنی نیستن.. حتی با تلاش!
ببخش طولانی شد...
از اونجایی که همیشه اولویت دوم بودم...
نمیدونم متوجه میشی منظورم چیه یا نه... ولی من هرازگاهی فکر می کنم امکان نداره یکی بخواد منو به عنوان اولویتش در نظر بگیره یا واقعا دوستم داشته باشه..
الهی که هیچ وقت نفهمی چی می گم.
شاید با خودت فکر کنی من زیادی نا امیدم ولی نه.. من زیادی نسبت به زندگی ای که داشتم واقع بینم...
اینجا که نشد.. نشد که بشه... ولی شاید اگه یه دنیای دیگه وجود داشته باشه اونجا خوشحال تر باشم...
وآقفا این چیزی که میگی درسته .منم تقریبا همین جورم ولی همیشه اولویت خانواده داداشم و بعد خواهرم بودن و این بشدت آزارم میده ولی اگر کار رو برای رضای خدا و بدون توقع انجام بدی قطعا موفق نیشی و این افکارکمتر آزارت میده .
