همه عمرم تلاش کردم و نرسیدم. تو همه زمینه های عاطفی و کاری شکست خوردم. هنوز هشتم گرو نهمه. کار میکنم ولی بزور شهریه دانشگام درمیاد. دریغ از یه ریال اضافی که بتونم باهاش برا خودم لباس بخرم یا چیز دیگه. حس افسرده بودن دارم. با یه نفر دوستم ولی روم نمیشه با لباسای رنگ و رو رفته برم پیشش. میخام باهاش بخاطر همین تموم کنم. همه خوشگلی زن اینه ک پول داشته باشه ب خودش برسه. با این سر و وضع دخترای رنگ و وارنگ تو خیابونا اخرش دلشو میزنم. پس بهتره خودم تمومش کنم. چرا خدا هیچ چیزش ب عدالت نبود. تو این دنیای ب این بزرگی فقط من حق خوشحالی نداشتم🙂💔