یعنی سر اینکه یکی از فامیلاشون ماشین عوض کرده بود دیشب سر سفره غذا از گلوشون پایین نمیرفت.
خواهر برادرای شوهرم چشم دیدن موفقیت همدیگه رو ندارن.
بعد جالبه همش در حال تعریف کردن از خودشون که آره ما انقد خوبیم و حسود نیستیم و فلان، بعد بقیه همش حسرت زندگی مارو میخورن.حالا هیچ چیز خاصی هم ندارن!
انقد حرصم میگیره اینجوری ان. یک لحظه آرامش ندارن دائم در حال حسادت. شوهر منم همینطوره.
اه چیکار میشه کرد با این مرد؟
