نصف دعواهای زن و شوهرای ایرانی سر خانواده هاشونه و نصف دیگه سر فراموش کردن مناسبتها از طرف مردا😑

من اصلا دنبال مناسبت ها نیستم، شوهرم اصلا روز زن رو بمن تبریک هم نگفت، والا اصلا به روش هم نیاوردم، ناراحت هم نشدم، من اعتقادم اینه کسی که کل روزهای سال با شما بده مثلا این یکی دو تا مناسبت دیگه چیه واقعا، اخلاق طرف خوب باشه این بهترین هدیه ست، حالا اگ مناسبت هارو یادش موند چه بهتر اگ نه قشقرق بپاکردن نداره، همین لباس و طلا و خیلی چیزای دیگه قطعا شوهرای خیلی‌هامون در طول سال میخرن، خودتون رو دربند مناسبت ها نکنید لطفا

اکثر خانم ها 

مدام در حال حرص خوردن

بقیه دفعه میبینی یک هفته درگیر یه کلمه هست 

این که مثلا چرا به جای جانم گفت جان 

یک هفته شب و روز خودش رو خراب می‌کنه که شوهرم تبریک نگفت 

ولی مردا هیچ وقت خودشون رو درگیر این چیزا نمیکنن ذهنشون آروم تره 

درگیر جزییات نمیشن 

ولی همسر من واقعا یادش میره ولی خیلی وقتا بی دلیل هدیه میگیره

خدایی حق ندارن مناسبت ها یادشون بره😐😂

پول که الان دغدغه همه است جنسیت نمیشناسه، دنیاشون من فکر می کنم بهتر از دنیای ماهاست که خودمون رو کشتیم بس که جزئیات رو می بینیم یه اتفاق ساده رو تا جاییکه ممکنه بزرگ می کنیم، خیلیاشون اصلا نمی دونن حسادت چیه، کاری به کار بقیه ندارن، دوستیاشون خیلی قشنگ تره برا همدیگه تو رفاقت کم نمیذارن، خلاصه من دنیای مردها رو بیشتر دوست دارم

بله قسمت خانواده رو قبول دارم چون اکثر خانواده های ایرانی به خصوص خانواده مرد به استقلال خانواده ای که تازه تشکیل شده احترام نمیذارن و فکر می کنن دختر و پسری که ازدواج کردن خانواده مستقل تشکیل ندادن بلکه جزو خانواده اینا شدن یعنی اگه تا دیروز یه پسر داشتن تو خونه الانم یه عروس دارن که در عین حال که بچه اشون نیست جزو خانواده اشونه و از قضا هم باید هرچی اینا میگن بگه چشم!!!

جالبه 

ما مشکلاتی داریم اما هیچ کدوم از اینا نیست

بنده ی خدا مناسبتها رو تک به تک به جا میاره

خانواده اش هم دورن و اصلا دخالت و رفت و آمد بیجا و زیادی ندارن

سر چیزای بیخود بحث می کنیم 

مثلا خیلی به رانندگیم گیر میده مثل پیرمردها همه ش غر میزنه آدمو دق میده

این برمیگرده به تفاوت دیدگاهشون ولی اون قسمت کش دادن ماجرا و از کاه کوه ساختن بعضی خانم ها منم نمی تونم تحمل کنم چه رسد به اقایون

مردا دنیاشون خیلی قشنگ تره اصلا تو جزییات یه چیز نمیرن منم جدیدا سعی میکنم بیشتر بی‌خیالی طی کنم من یه خانواده شوهر ایراد گیر دخالت کن دارم که شاید اگه هرکی جای من بود صد بار قطع رابطه میکرد دوسال اول زندگیمون جهنم بود از دستشون الان یه سال خونمون دور کردیم دیر به دیر میریم یکم بهتر شدن ولی به خدا اصلا اهل غر و شکایت نیستم دیگه دلم داره می ترکه به شوهرم با خنده میگم دیدی فلان کار کردن فلان حرف زدن دیگه کشش نمیدم مناسبتام که میگم همینکه می‌ره بیرون می‌دونی من فلان چیز دوست دارم میخرع میاره یعنی دوسم داره حالا حتما که نباید روز زن باشه یلدا باشه عیدی باشه همینکه کنار هم باشیم یه دنیا ارزش داره شوهر من یه ماه پیش یه پولی دستش اومد میخواست خرج نشه منو برد یه دستبند خرید به شوخی گفت کادو روز زن بودا دو هفته پیش مامانم اثاث کشی داشت حال روحیش اصلا خوب نبود پنج ساعت راه رفتیم اونجا کلی هوای بابا و مامانم داشت گفتم همین یعنی ذاتش خوبه به فکر خوشحالیه منه سه شنبه هفته پیشم رفت کلی خرید کرد مابین خریداش یه جعبه شیرینی و یه پاپوش بود به زبون نیاورد ولی من تو دلم گفتم همین یعنی کادو روز زن دیشبم یه شام پختم با شوخی و خنده خوردیم آوردم چند تا ظرف نشونش دادم گفت الان پول ندارم دستم بیاد میخرم اون ظرفم واسه اینه می‌خوام مهمون دعوت کنم کاسه بشقاب کم دارم متنم طولانی شد خواستم بگم به خدا ارزش نداره اعصابمون خرد کنیم وقتی به کارای طرف مقابل نگاه کنیم در طی روز کلی نشونه از دوست داشتن پیدا میکنیم

خب پس اون بی اهمیت نیست فراموش میکنه👏🧿