از مهر کات کردیم..
همه اش میگفت کوچیک بودم بابام منو انباری زندانی میکرد یا میگفت توسط والدینم خیلی زجر کشیدم کودکی..
بعد میگفت بزرگ شدم عاشق ی دختر شدم ک ولم کرد و رفت ازدواج کرد..
بعد میگفت ک میترسم عاشق تو بشم..نمیدونم چجوری از این ترس خلاص یشم...خیلی زجر می‌کشید توسط خودش.. یهو وسط رقصیدن گریه میکرد...
من تا جایی ک تونستم با عشق و توجه ام زخماشو درمان کردم ولی از یک جایی ب بعد دیگ داشتم خودم زخمی میشدممم
بیچاره
پربوده. از ترس و نا امنی
باید بره تراپی کاری از دست تو برنمیاد
تو روان پزشک ش نمی تونی باشی
چون هم دانشش رو نداریم هم آسیب زننده میشه برای خودمون
می تونست بره روانپزشک ،تو هم همراه می بودی،کنار
هوف این تقدیر ادمای خوبو ضعیفه اونم تو دنیایی که یا باید زمین بخوری یا دیگرانو زمین بزنی
افسردگی مسری هست خوبه که کات کردی تو مسئول ترمیم زخم های کسی نیستی چون مثل روز روشن که وقتی یه نابینا بینا میشه اولین چیزی که میشکونه عصاش هست که یه عمر در خدمتش بوده ، حکم عصا رو نداشته باش واسه کسی چون خودت آسیب میبینی
