اگه یکی کارمای کاری که با من کرده رو پس بده شاید فقط ادب شه و این کار رو با کسی نکنه ولی به حال من هیچ فرقی نداره دلم خنک نمیشه یا اثرات کاری که کرده پاک نمیشه کاش بعضی وقتا میشد برگردیم به عقب و یه کارایی رو انجام ندیم کاش میشد واقعا یه کارایی از دستمون بر می اومد کاش وقتی به کسی چیزی میگیم اول از همه در نظر بگیریم که اون قلب داره و ممکنه بشکنه
چجوریه که بعضی از آدما فقط فقط به خودشون فکر میکنن پس چرا ما نمی‌تونیم اینجوری باشیم ؟ چرا وقتی یه بحثی پیش میاد با اینکه تقصیر من نبوده اما من با خودم میگم ممکنه دلش شکسته باشه برم یه عذر خواهی کنم بعد طرف دو قرت و نیمش هم باقیه و با اینکه تقصیر اون بوده و بیشتر اون بوده که منو ناراحت کرده هنوزم چسبیده به اون حرفی که من زدم و دلگیر شده تمام حرفا و رفتارا و بی احترامی های خودش یادش رفته و در آخر هم قیافه میگیره و جوابمو نمی‌ده
