دیگه سنم خیلی کم بود قبول کردم از روی دلسوزی چون وضعیتشون خیلی خراب شده بود پدرشوهرم برشکست شده بود همه امیدشون به شوهرم بود منم گفتم من خودم بچه داشته باشم توقع دارم تو سختی دستمو‌بگیره نمیدونستم اینطور میخوام برا خودم بیچارگی درست کنم عقلم که نمیکشید باورن نمیشد همچین ادمایی باشن
بعدم به شوهرم گفتم عب نداره به نام من نکن من انتظار ندارم اما حداقل به نام اونام نزن باز خودمونم ی پشتوانه داشته باشیم از کجا معلوم بچه تو ابن کارو بکنه؟؟
دیگه بسه اندازه که خوشحال باشن دیگه مایع کذاشتیم
همه تلاشمو میکنم از این خونه زندگیمو‌وردارم ببرم
همه چی زوری هم نمیشه که حداقل اگه سهمی ندارم پس ببخشید گوه اضافم نخورن سرشونو از زندگبمون بکشن بیرون نکه حتی به رفت امد ماهم کار دارن بهشون رو بدم میگن با مادر پدرتم قطع رابطه کن فک میکنن فقد خودشون خیلی درستن
مادر من بخشندگی و محبت و دلسوزی یادم داده
اونا کسی نبوده بهشون یاد بده که وقتی کسی بهتون محبت میکنه و مثل خانواده خودش مبینتتون بعد اینکه بهتون چیزی رسید واچه طرفو نگیرین هنوز از زندگی خودشم بخوایین بیرونش کنین
من بچه بودم عقل نداشتم اونا که عقل داشتن این طرز رفتار درسته واقعا هیچ وقتم به روشون نزدم بخدا اگه ی دفعه بی احترامی کرده باشم
فک میکنی وای نستاده
الان چند وقته دعوا دارن باهم
اما نمیدونم دعاش میکنه تا میره خونشون میاد خونه خودمون زیر رو میشه فک میکنه رابین هوده طفلک شوهرمم از روی دلسوزیش بوده پدرمادرشن نمیتونسته تحمل کنه بقیه بیان برا پدر مادرش بگن تو اشغال دونین پسرشون ادم حسابش نمیکنه اینا از باغیرتی شوهرم خواهر سواستفاده میکنن و زبون بسته بودن من
منم همرو انداختم به خدا
