کسی این حس رو تجربه کرده؟
من مثلا نمیتونم با پدرم صمیمی بشم راحت خواسته امو بهش بگم
الان بگن زندگی با کیو ترجیح میدی
پدرت یا همسرت
همسرمپ انتخاب میکنم
همیشه حسودیم میشد به اونایی که رابطه خوبی با پدرشون دارن
چه عجیبی
با اختلاف جایگاه پدرم باهمه ی ادمهای دنیا فرق داشت
من ک مجردم ولی فک نکنم یروزی انقد عاشق بشم ک از همه بیشترش دوس داشته باشم یا حسم مث حسی باشه ک ب مامانم دارم مثلا
من.چون پدر خوبی نداشتم.در اصل هرکدوم باید جایگاه خودشون و داشته باشن قابل مقایسه نیستن.ولی محبت های شوهرم خیلییی بیشتر از پدرم بوده
خب کاملا واضحه
شما نمیتونی با پدرت زندگی کنی
هیچ وقت شوهرمو بیشتر از بابام یا داداشم دوست ندارم و نخواهم داشت...اونی ک تا اخر پشتته باباته ن شوهر
دوست که نه
اما معلومه آدم با شوهرش راحت تره
حالا به نظر من نسبت خونی یه چیز دیگه س، زن و شوهر هر چقدرم خوب ولی نسبتشون رو کاغذه
خب درواقع هرکسی که ازدواج کرده زندگی با شوهرش رو ترجیح داده دیگه
وگرنه خونه باباش میموند !!
بنظرم پدرتو دوست داری،فقط الان حسش نمیکنی.
منم همینم انقد اونایی که میبینم باباشون براشون خرید میکنه یا کلا باهم شوخی میکنن و راحت حرف میزنن و میبینم بغضم میگیره دوسداشتم منم بابام اینجوری بود باهام وبین شوهرمو بابام قطعا شوهرمو انتخاب میکنم
نه والا من پدرمو بیشتر دوست دارم
با اینکه خیلی از اخلاقای همسرم از پدرم بهتره اما میدونم عشق و علاقه و فداکاریی که پدر و مادر نسبت به فرزند دارن هیچوقت همسر نداره. رابطه والد و فرزند غیر قابل شکستنه
هرچند تو زندگی اولویت رو میدم به خانواده فعلیم یعنی همسر و بچم اما میدونم پاش بیفته پدرم جونشو برام میده اما همسرم میگه خدا بیامرزش از فردا فکر جایگزینه...
چندساله ازدواج کردین استارتر
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
29 ثانیه پیش
32 ثانیه پیش
33 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز