قبلا خیلی طرز فکر قشنگ و فانتزی ازش داشتم تا وقتی که خاطرات بعضی ها رو از خوابگاه رو خوندم و خودمم توی یه محیطی مثل خوابگاه رفتم
الان به شددددددت میترسم
اصلا دلم نمی خواد برم
ولی اگه شهر خوبی دانشگاه قبول نشم مامانم باهام نمیاد
اصلا دوست ندارم خوابگاه برم
ادم درونگرایی هم هستم دیه بدتر
اتفاقا انقد خوش می‌گذره.
هیچ جا مثل دانشگاه آدم هم‌فاز خودت پیدا نمی‌کنی. اگه خوایگاهی باشی که دیگه بیشتر تو بسترش قرار می‌گیری.
سختی داره ولی شیرینیش بیشتره
تو شهر خودت برو دانشگاه
حتی اگر علمی کاربردی شد
یکم مستقل زندگی کنید
قبلا هم گفتم یکی از بهترین دوران زندگیم همون خوابگاه بود
انقد از ته دل میخندیدیم تا نصف شب الانم یادم میفته ناخوداگاه هم لبخند میاد رو لبم هم بغضم میگیره
هیچ ترسی نداره عزیزم آدم تو خونه و محل زندگی خودشم خاطره بد داره
چیزی بخواد پیش بیاد میاد ربطی به مکانش نداره
از چی میترسی بیشتر ؟؟
نگرام نباش همه شبیه تو توی خوابگاه بخاطر یه هدف موندن
بستگی به خوابگاه و دانشگاهش داره. من چهار سال خوابگاه بودم به اجبار. البته خوابگاه بهترین دانشگاه کشور. سخت بود خیلی. ولی امکاناتش خوب بود
قراره برات تجربه خوبی بشه شکد نکن
بله دولتی دانشگاه شیراز سخته ولی دانشگاه پیام نور یا علمی کاربردی یا آزاد که می تونی قبول بشی . هزینه دانشگاه پیام نور توی شهر خودت میشه دانشگاه دولتی راه دور .
