راسته که جلوی چشم طرف نباشی دلش تنگ میشه

پس چرا اون از دل من نمیره؟چرا من صدسال هم نبینمش یه ذره از حسم کم نمیشه

آره قضیه اش خیلی طولانیه

این از همون اول دوستیمون همش از این تعریفا میکرد که دوستام یه پسرو بردن پشت کوه باهاش رابطه داشتن ولی به جون بابام من کاری نکردم قسم و قرآن و....

ولی همش شوخی های این مدلی میکرد منم جدی نمی گرفتم میگفتم بابا این داره همینجوری بی منظور حرف میزنم

بارها وقتی گوشیشو چک میکردم شماره یه پسری به اسم آرتا تو گوشیش بود میگفتم این کیه می‌گفت بابا این یه لاته همه ازش می‌ترسن و فلان... قسم جون باباشم میخورد 

منم یک ماه پیش که گوشیشو چک کردم فیلم س..ا..ک زدن پسره رو دیدم که داشت واسه این میزد🙂همونجا خودمو تیکه پاره کردم انقدر جیغ زدم و زدمش اونم اعصبانی شد گفت خوب کردم هزارتا کار دیگه هم کردم و هزارتا خیانت و همه رو تو گوشیش نشونم داد جفت خودم هم زنگ زد به دخترا...

خب دست خودم نیست

چجوری بهش فکر نکنم راهکاری هست؟

اون چطور بیخیاله نمیفهمم 

آخه اون همه خاطره و حس رو ما دونفره کنار هم داشتیم

تازه اینایی که گفتم نصف چیزاشه

فحش هاش و تهدید هاشوووو یاخدا بخوام از کاراش بگم تا فردا صبح طول می‌کشه

فقط از دست خودم اعصبانیم که انقدر خرم بعد این همه اتفاق دارم بهش فکر میکنم یه همچین اشغالی توی ذهنمه

نمی‌دونم چجوری بندازمش بیرون از فکرم