چرا والدین با این موضوع مشکل دارند

اها بعد هرکسی رفت تو اتاقش درو بست ینی فعالیت نافع!معینی مدنظرش نیست و صرفا رفته ایندشو تباه کنه؟

من تو حال خودمم دارم درس میخونم یا با دقت یه چی تو گوشی میبینم یهو مامان درو باز میکنه من یهو میپرم به قصد مچگیری میا🤣🤣🤣🤣اون اوایل که تازه گوشی خریده بودم میگفت چی نگاه میکردی چرا پریدی خو مادر من یهو میای آدم زهره ترک میشه🤣🤣🤣 

خوب اون‌ها هم اشتباه می‌کنند و شما به عنوان یک عنصر از خانواده باید بتونید  به نحو مناسب به اشتباه اون‌ها واکنش نشون بدین. 

و این ربطی به این نداره که تنها رها کردن بدون نظارت  فرزندان تو اتاق  خصوصا وقتی هنوز به  تکامل اخلاقی نسبی نرسیدند؛ کار اشتباهیه!

گآهی 

نه اینکه  عادت  همیشه گی باشه

من چنین صحبتی نکردم.

اتفاقا خیلی از امور و از قضا عبادت خالصانه انفرادی، تفکر منجر به معرفت الهی و... همگی در خلوت آدمیه که شکل می‌گیره.

صحبت من سر افرادیه که هنوز در حال آموزش و تربیت و یادگیری صواب و خطا هستند.

اشتباه بودن ول کردن بچه‌ها به حال خودشونه نه اینکه تنها بودن در همه حال بد باشه!

در مورد افراد بزرگتر هم خوب آداب خانوادگی و اجتماعیه که ملاکه، وقتی خانواده جمعند یا مهمان هست ترک کردن محفل و کناره‌گیری از جمع تصویر قشنگی نداره.

اون که اره

ولی به شخصه خیلی از تنها موندن ضربه خوردم

ترجیح میدم یه خانواده سختگیر داشتم که تو اون سنین حساس که شخصیتم داره شکل میگیره کمتر اجازه تنها بودن بهم میدادن.

من تو این تنهایی صد ها صفحه رمان مبتذل خوندم

هر فیلم و سریال اشغال خارجی که دستم برسه نشستم دیدم

به واسطه همین سرگرمی ها چشمم ضعیف شد. جوری شدم که شب نمیتونم بخوابم، در حالت عادی مردم ساعت ۱۲ شب میخوابن من ۵ صبح،این سبک زندگی و خواب بد باعث شد تنبلی تخمدان تشدید شه به طبع ریزش موم شدید شه.

من تو این تنهایی با هر جور آدمی از معتاد و روانی تا آدم حسابی تو مجازی حرف زدم و رفاقت کردم

بدون اینکه روح خانواده ام خبر داشته باشه کلی قفل ها باز کردم که خودمم پشمام میریزه از کارایی که کردم.

خانواده ها بچه های امثال منو که میبینن و حق دارن که از بچه هاشون محافظت کنن.

من به مامانم میگم مثلا دوست دارم تنها باشم یا بعضی وقتا یهویی دلم میگیره و حرف نمیزنم و برج زهر مار میشم میگه چرا اینجوری نباید اینجور باشی و اینا به هر حال ۲ نسل تفاوت سنی هستش یه چیزایی برای ما عادیه که برا اونا هضمش سخته

خانواده اگه وارد حریم خصوصی فرزند بشن،آسیب بری بهش میزنن. خانواده حق نداره،با دعوا و توهین و ابراز بد گمانی هاش بجه رو وادار کنه وارد جمع شه. یا اینکه مجبورش کنه همیشه در اتاقو باز بزاره.

فقط باید بچه اش رو ترغیب کنه به اینکه وارد جمع خانواده شه.

باید اونجا قشنگ تر و آرامش بخش تر از تنهاییش باشه.

من هر وقت وارد جمع شم استرس سوال ها و رفتار خانواده ام رو دارم،پس قطعا انتخابم اتاقمه.

ولی خانواده ای که نمیخواد بچش منزوی شه،نباید مثل خانواده من باشه