بچه ها مهریم خیلی کمه نمیدونم چیکار کنم

عزمزمه قانون میاد ببینه طرف چی داره که اونو به عنوان مهریه توقیف کنه ماشین و خونه که هیچی مستثنیات دین حساب میشه،  میمونه حقوق ماهیانه . 

اصن حق طلاق ربطی به مهریه نداره

آخ قربون شعورت 

شما با 100000 سکه ممکنه طلاق بگیری ولی دستت هرگز به اون سکه ها نرسه ارزش آدما توی زندگی مشخص میشه

بازخوبه تو میتونی دفاع کنی من ک واقعاخستممممم😑👋

چه خبره😐۴۱۴تااا   حالاک اموالش ب اسم اوناس میخای چیکارکنی؟

چه خبره😐۴۱۴تااا   حالاک اموالش ب اسم اوناس میخای چیکارکنی؟

آر ه.  ۴ تا خواهر شوهر دارم....وقتی من عروس اینا شدم همشون مجرد بودن...الان ۳ تا شون ازدواج کردن...نه برای اونا این ترفندو نزدن و برعکس مادر شوهرو پدر شوهرم به داماداشون میگن..اصل کار تو زندگی زنو شوهرن....زنو شوهر باید شریک زندگی باشن....زن کجا میبره.....مرد کجا میبره...تا آخر عمر باید سرشونو رو یک بالش بزارن....با همین ترفند نصف اموال داماداشونو زدن به اسم دختراشون....خدا مرده و زندشونو لعنت کنه....منکه واگذار کردم بخدا...ودرسکوت زیر سایه ی بچهام دارم زندگی میکنم....خدا آدم دورو  و چاپلوس رو لعنت کنه....... دوسال پیش به خواهر شوهر بزرگم گلایه کردم،گفتم این چه کاریه پدرو مادرت بعد اینهمه سال زندگی..با داشتن ۴ تا بچه با من کردن......در جواب با دهنکجی گفت،پدرو مادر من به اندازه ی کافی دارن..نیاز به مال شما ندارن....

مگه پدرو مادر من گدان؟؟؟؟؟منم گفتم انشاالله دخترت سه طلاقه بشه که بدونی از کجا خوردی......واگذارتون کردم بخدا

شرایطمون مثل همه مهریه منم اندازه ای که به تو میگنه 

نکن 

من خیلی دلم شکسته خیلی چیزا سرمون اومد از ازدواج شوهرم اصلا اون چیزی نبود که تصور میکردم خانوادش افعی تهران بودن کامل ولی خواهرمی نفرین اینجوری نکن همون واگذار خدا کن خودتم بچه داری.ببین من خودم تو زندگیم کوچیک ترین کاری کردم چنان پاشو خوردم چنان سیلی روزگار بهم زده که بر این اعتقادم خدا جای حق نشسته مطمئن باش کسی به ما هم بدی کرده پاشو میخوره

نه من میگم ۲۱ ساله دارم زندگی میکنم....الان دو ساله خانوادش به شوهرم یاد دادن....اگه شوهرم همچین آدمی بود که از اول  باید اینکارو میکرد....پدر شوهرو مادر شوهرم شیطونو درس میدن....دیدن زندگی من مشکلی نداره...به وقتش بچه دار شدم....دختر دارم...پسر دارم...زن زندگیم...کار بلدم...پول جم کنم..با اوناهم حتی خوبم...آ تو دستشون نمیدم....احترامشونو دارم...عمدا این مشکلو انداختن وسط زندگی ما....که فکرو ذهن مارو مشغول کنن....ما رو از زندگی سرد کنن...شوهرمو بکشونن طرف خودشون....که من اصلا با رفتو آمد شوهرم با خانوادش مشکلی ندارم حتی همین الان....من ۲ ساله باهاشون قهرم و رفت و آمد ندارم....ولی با رفتو آمد شوهرم کاری ندارم....اون میره خونه ی پدرو مادرش

خدا کنه خانواده ی شوهر منم چنان سیلی از روزگار بخورن که بفهمن آه من بوده......منکه واگذارشون کردم بخدا..خدا شاهده کوچکترین بی احترامی بهشون نکردم بخاطر همین بیش میسوزم...میگم خدایا منکه دلی رو نشکوندم....خودمم ۲ تا زنداداش دارم از گل کمتر بهشون نگفتم....زنگ میزنن التماس میکنن که برم خونشون...یک لقمه نونو با هزار نفر تقسیم میکنم... خانواپهدی شوهرو مثل خانوادهدی خودم میدونستم....خواهر شوهرام ازدواج کردن...براشون آرزوی خوشبختی کردم....طلا گرفتم براشون پاگشاشون کردم....من تقاس خوبی کردنمو دارم پس میدم؟؟؟!خدایا حکمتتو شکر......من که واگذار کردم بخوت

آره سال ۸۲. (۴۱۴)تا...اوناهم قبول کردن و ازدواج کردیم

من نه برای مهریه ازدواج کردم....نه برای مالو اموال....

این ی عرفه که زمان ما بزرگترها به توافق میرسیدن و به دختر هم اصلا مربوط نبود.....ازدواج ما هم کاملا سنتی بود...

ما ازدواج کردیم،که زندگی کنیم...بچه دارشیم....بچهامونو تربیت کنیم..بچهامونو عروس و دوماد کنیم.....نه اینکه به فکر مهریه و طلاق باشیم.....من ۲۱ سال بدون مشکل...با همه ی فراز و نشیبها..کنار اومدم..زنگی کردمو ...زندگی میکنم .زندگی خواهم کرد......فقط از اینکار خانواده ی شوهرم بشدت ناراحت شدم....وبعد ۲۱ سال ،دیگه مجبور شدم باهاشون قهر کنم وقطع رابطه.......حالا هم همه چیز به نام اوناست...منمدر سکوت ،کنار بچهام ...دارم به زندگی ادامه میدم.آرامش بچهام خیلی برام اهمیت داره....

چون من زندگیو ترک کردم و گفتم دیگه لیاقت ادامه دادن نداری، زورش اومد و لج کرده، برای خودش اجازه ازدواج مجدد گرفته ولی منو طلاق نمیده، منم گفتم به  درک، الان با پسرم ۴ ساله تنها زندگی میکنم