اگه قبول شم دانشگاه بعدش دیگه مهم نیس میتونم رو پاهای خودم وایسم و زندگیمو میسازم
میرم و پشت سرمم نگا نمیکنم
دردایی که کشیدمو
حق و ناحق بودنشونو
میسپرم به خودشو عدالتش
نمیتونم از کسی کینه به دل بگیرم
نمیتونم از خوانوادم کینه به دل بگیرم
و حتی نمیتونم که نبخشم
شاید روزی که خبر قبولیم بیاد
از تهه دلم ببخشمشون
و فراموششون کنم
فراموش کنم که کی بودم و چی به سرم اومد و چی به سرم اوردن
برای همیشه فراموش میکنم و ی زندگی جدید میسازم