29 سالمه مجردم
خانوادگی منزوی بودیم
از بچگی هیچ دوستی ندلشتم .اصلا بلد نیستم با کسی معاشرت کنم
هیچ خواستگاری نداشتم چون اصلا تو اجتماع نبودم
اینا به کنار
من نمیدونم چرا هر چی نگاه میکنم هیچ چیز خاصی تو خودم نمیبینم .
اصلا کاری به قیافه ندارم .البته میگم خب حالا قدم بلنده خوشگلم که چی مگه به چه درد بقیه میخوره
اما اصلا دختر خانم و عاقلی نیستم.
واقعا نمیفهمم چرا یه نفر باید بیاد منو بگیره دقیقا رو چه حساب؟؟!!
واقعا موندم توش بقیه واسه چی ازدواج میکنند مثلا دختره همه شرایطش مثل منه ولی واقعا از ته دلم میگم اون بهتره و من دختر پخمه و خنگی هستم که بدرد ازدواج نمیخوره.
مادرم سال هاست فکر میکنه من خنگم و به فکر ازدواج نیستم. اونروز میگفت تو انقدر خنگی که ازدواج نمیکنی
اما نمیدونه من اصلا چیزی تو خودم نمیبینم که بخوام به این چیزا فکر کنم
