کیا تو خانواده ضعیف بزرگ شدن

نه ما فقط نون و قند داشتیم

من یادمه بچه بودم خونمون با دوست صمیمیم توی یه ساختمون بود.

مامانش بهش گفته بود جلوی ...(من) آلبالو و گیلاس نخورید نمیتونن بخرن...

این حرف واسه‌ی 9سال پیشه ولی هنوز یادم مونده با اینکه اون موقع کلاس دوم بودم..

اسم کاربریت چه قشنگه 😂😂😂

آره منم همینطور

چرا والدینمون اینقدر نادون بودن؟ بچه خوراکی میخاد تو مدرسه. 

خواهرمم خیلی بیشتر از من از این خاطرات داره

منم همینم لباس خونه ندارم،متاسفانه ۲تا لباس زیر بیشتر ندارم

منم هیچوقت نتونستم دوست صمیمی پیدا کنم ، 

فقط دوران دبستان که یکم عقلم کمتر کارمیکرد چندتا دوست داشتم اما بعدش تو بحران نوجوانی جمع گریز شدم ، 

حتی تو دانشگاه هم ارتباط نگرفتم با کسی ، حتی دخترا ، الان از هیچکدوم همکلاسیام خبر ندارم، همش تو تنهایی سپری کردم و پشیمونم چرا انقد سفت و سخت بودم وقتی کسی بهم ابراز علاقه میکرد .چون همیشه از نداریمون خجالت کشیدم . هیچوقت خواستگاری راه ندادم به خونه تا الان که سی سالمه.

چه تاپیک پر دردی زدی خواهر

منم همینطور چقدر همدرد زیاده

این تجربه خودم نیست، زن عموم اینها خیلی وضع خوبی داشتن، بچه هاشم خیلی اوکی بودن، میخواستن‌برن کانادا، همه وسایلشونو فروختن و خونه و ماشینو دلار کردن، دو سه ماهی رفتن اونجا، (عموم هرچی داشت از زنش بود) بابای زن‌عموم فوت کرد، زن عموم برگشت ایران،عموی نامردم بچه ها رو برداشت از کانادا زد بیرون یه معشوقه هم گرفت،زن عموم برگشت کانادا دید مستاجر جدید تو خونه است. هرچی با پلیس دنبال بچه ها گشتن نبودن،فکر کن یتیم شده باشی،خونه زندگی بچه هاتم تو کشور غریب غیبشون بزنه.زن عموم هرچی پول داشت خرج کرد تا رد شوهر و بچه هاشو بگیره، عموی بی شرفم با معشوقه شو بچه هاش رفته بودن یه شهر دیگه، بالاخره پلیس گرفتشون، زن عموم طلاق گرفت و بچه ها رو اورد ایران، یه دختر ۹‌ساله یه پسر ۷ ساله. تمام ارث و میراثشو داد یه خونه اجاره کرد (مامانش گفت من بچه داریهامو کردم بسه دیگه) زن عموم میرفت خیاطی میکرد این دو تا رو به دندون گرفت. فرستاد مدرسه خوب دانشگاه خوب، الان بچه هاش دکترن هردو، دخترش اینقدر دوست داره مادرشو، پسرش زن گرفت، دختره میگه خواستگارام داغونن (همه تو فامیل ازدواج کردیم، جز این یکی) اینقدرم قشنگ و مودب و خانمه (راست میگه خواستگارهای خوبی نداره) همیشه تو فکرشم. بابامم سعی میکرد که هواشونو داشته باشه مامانم و فامیل نمیذاشتن:زن عمومم دیگه ازدواج نکرد خودشو وقف بچه هاش کرد.الان عموم سر و مر و گنده با معشوقه هاش تو کانادا.این زن اینجوری. دعا کنید اینم بختش باز شه خوشبخت شه. همه خوش بخت شن الهی 

یه سر به سیستان بلوچستان بزن بعد دوباره این پستت رو مرور کن🥺🥲

من پدربزرگم به طرز وحشتناکی تصادف میکنه ، و فلج میشه

الان که دارم مینویسم اشکام داره میریزه

اونموقع ۱ هزارتومن پول عملش میشده (فکر میکنم سال ۷۵ یا ۷۶) و نداشتن عملش کنن..خب اونموقع این عدد خیلی زیادی بوده... هعی خدا ...۱۰ تا بچه بودن...پدربزرگم ناتوان تر میشه و فوت میکنه سال ۷۷ ، وقتی که داییم که بچه اخر بوده ، ۶ سالش بوده💔

تنها نکته مثبت خانواده مادریم این بوده که خونه داشتن. 

مادربزرگم میره توکار خیاطی..داییام دوتاشون که از همه بزرگتر بودن خرج همه خانواده رو میدادن ..( مشکل مالی نداشتن اتفاقا میگن خورد و خوراکمون خوب بوده) اما مثلا لباس و اینا نداشتن و..و میگه تنهاااا اذیتمون ، داداشا بودن( مثلا خیلی به دخترا گیر میدادن و اینا اون زمانا پسرا به خواهراشون شکاکی میکردن ) دایی کوچیکمم از بچگی میرفته کارگری ، یه دایی دیگه دارم نمیدونم اون چکار میکرده..🥲

 الان هر ۴ داییم وضع مالیشون عااالیهههه یعنی تو شهر همه میشناسنشون ...خیلیم با ابرو دارن زندگی‌میکنن و بچه هاشون هم موفقن خداروشکر و سربلندمون کردن.

فقط یکی از داییام نسبت به گذشته خیلی اذیته و همش تو فکر گذشته و بی پدریه..همچیش خوبه ، زندگی عالی اما به ارامش نمیرسه همش تو فکر گذشته هس.

خاله هامم شوهرای خیلی خوبی دارن و خداروشکر خوشبختن و تو رفاه کامل.

فقط تنها ناراحتیم پدربزرگمه که خیلی زود تنهامون گذاشته

 من هیجوقت ندیدمش.الهی بمیرم پر کشید راحت شد ،

 مطمعنم جاش بهشته.

خانواده پدریمم تو رفاه کامل اصلاااا نمیدوسنتن فقر چیه.

خونه و ماشین داشتن از زمان قدیم کلا خیلی تامین بودن.

تعداد بچها کمتر بوده  و همه چی براشون معین بوده و هیچ کمبودی نداشتن خداروشکر..

😥😥

خانواده‌مون ضعیف نبود اتفاقا از همه نظر خوب بود ولی از بچگی‌یه‌ داغ بزرگ رو دلمه که هیچوقت به هیچکس نگفتم فقط و فقط شوهرم و یکی از دوستام و تراپیستم میدونن. چیزی که بچگیمو تخت تاثیر قرار داد

داییم وقتی مهدکودک بودم معتاد شد کم کم انقد وضعش بد شد از خانواده طرد شد… تا ۶ سالگی قشنگ یادمه که بود. منو می‌برد بیرون میبرد تفریح قد بلند چهارشونه خیلییییی خوش تیپ. یکی از خاطرات بچگیم مادر و مادربزرگم که زنگ میزدن با تلفن به پلیس لوش میدادن که ببرنش کمپ. تو خیابون بود. دو ماه بعد میرفتن از کمپ میاوردنش یه مدت خوب بود باز روز از نو روزی از نو… خانواده‌مون وضع مالی و فرهنگی عالی، اغلب پزشک، درس خونه درست حسابی. دایی انقد رفت کمپ و اومد که کلا از خونه رفت… چند سال ازش خیر نداشتیم. مادربزرگم دنبالش میگشت شهر به شهر. یه بار کنار جاده دیدش برش گردوند. باز رفت. یه بار رفت در خونه دوست مامانم یه شهر دیگه. زنگ زدن سریع بلیط هواپیما خرید مامان شاید ۶ ساعت بعد اونجا بود. رفت. بازم گم شد. مادربزرگ افسردگی گرفت پیر شد داغون شد… مادرم چندین سال گریه کرد. شد یه داغ بزرگ برای همه

دود شد رفت هوا. نمیدونم زندست یا نه. دلم براش خیلی میسوزه با بغض تایپ میکنم. الان باید ۵۰ سالش می‌شد تقریبا…گاهی تو سایت بهشت زهرا اسمشو سرچ میکنم، تو پیج گم شده ها تو اخبار… نیست که نیست

یک ماه قبل از اینکه همسرم بیاد خواستگاری خودم براشون مبل خریدم. میوه خواستگاری رو خودم خریدم.

با اینکه پول داشتند اصلا به خونشون نمیرسند و نمیرسند. من به خاطر این موضوع خیلی ها رو اجازه نمیدادم بیان جلو.

آخرش چی شد؟

ببخشید از لباس زیرت نمی‌افتاد؟؟