کیا تو خانواده ضعیف بزرگ شدن

دوستان این یه گروه ایتا با اجازه و موافقت استارتر زده شد که این جمع اونجا دور هم جمع بشیم و فقط با صحبت در مورد تروما ها و رنجش های کودکی مون بتونیم از فکرشون ازاد بشیم و به رهایی و آرامش که حق مونه برسیم

https://eitaa.com/joinchat/2033320981C92d9eeddee

سعی کن عوض بشی روحیه اتم بهتر میشه. من حدود ده تا خریدم تو کشو هست دو سه تاش را میپوشم ولی دارم تمرین میکنم همه را بپوشم

وای خدا

چقد این تاپیک درد داشت

اصلا فک نمیکردم فقر تا اینحد وجود داشته باشه😰😰😰

فکر خوبیه

حتما دور هم جمع شین و حرف بزنین

هیچی مث حرف زدن از رنج هاتون  توی جمعی ک درک میشین کمک‌تون نمیکنه 

فقط حواستون باشه کسی ک درک نداره نیاد توی جمع‌تون ک بدتر زخم زبون بزنه

بعدم ک حرفاتونو زدین و تموم شد  دیگه حرفای خوب بزنین و تصورهای قشنگ کنین ک ایشالا براتون اتفاق بیفته

من یه ماشین کوکی کوچولو دیده بودم نشون کرده بودم که بابام برام بخرتش ارزون هم بود چندبار رد شدیم گف نمیخرم گفتم پس چرا رفتیم خونه فلانی برا بچش کادو خریدی یجوری با خشم نگام کرد که ر..م به خودم

درود بر شما دوست عزیزم.

اره واقعا حرف زدن در موردشونه که کمکمون میکنه . من خودم تو دور و بریام هیشکیو ندارم که براش از رنجش های بچگیم بگم و قضاوتم نکنه.

۱۶صفحه خوندم،از یطرف گفتم خداراشکر ما اینجور نبودیم از یطرف دلم بدرد اومد 

پدر من ادم ساده ای هست،مادرم کمی بهتره ولی اونم دست کمی از بابای مهربونم نداره،الحمدالله هنوزم سایشون بالاسرمونه،تقریبا میشه گفت همیشه از بودنشون و حرفاشون خجالت کشیدیم،اینا عموزاده بودن دادنشون بهم.

بلد نبودن،امکانات نبود و البته روستای فقیر و دور از شهر هم بودن ۹تا بچه اوردن،از هیچی برامون کم نذاشتن پدرم رو زمینای مردم کار میکرد مادرم هم تو خوته،ما هم همه درسخون ،مدرسه و مردم هم گهگاهی کمکمون میکردن ،خواهربرادرای بزرگترم دبیرستان میرفتن خوابگاه بابام با قرض و کار پول براشون جور میکرد،هیچوقت نذاشت اونقدر فقرو حس کنیم البته ماهم لباس کهنه های دیگرانو میپوشیدیم،هنوزم که هنوزه فکر و روحمون ضعیف و اسیب دیدس،اما الحمدالله الان اکثرا سرکاریم.

من کوچکترین فرد خونم الان نزدیک ۴۰سالمه شوهر کردم بچه دارم بابام اینقد سادست میرم خونشون میدونه مشغولم ولی فکر میکنه سرکارم ،میپرسه بابا مگه تو هنوز درست تموم نشده 😔

حتی بارها اسم شوهر و بچمو بهش گفتم یادش نمیمونه.

البته سن بالا هم روشون تاثیرگذاشته.

مامانم بلد نیس توی جمع حرف بزنه،شوهرامون میبریم خونه هزار بار تاکید میکنیم اینو نگو اینجور بگو ولی بیفایدس.

فقط یچیزی که خیلی ازارم میده اینه که ما خواستگار نداشتیم بخاطر اوضاع پدر و مادرم و وضع مالیشون هممون تو سن بالای ۳۰ ،با معرفی این و اون شوهر کردیم اما خدانگذره از اون دونفری که دوتا خواهرامو به دوتا ادم سندرم داون شوهر دادن به بهانه ی فقر و سن بالاشون کاش گولشون نمیزدن و مجرد میموندن اما اینقدر تو گوششون خوندن که.....

هیچوقت نبخشیدیمشون 

پارسال رفتم مغازه وسیله بخرم یه خانومی امد اندازه ی ۳۰ برنج

یه کوچولو عدس

بعد من برا بچه هام از این پفک کیلویی ها خریدم دلش خواست برا بچش اندازه ی ۵ تومان در حد چند عدد شد گرفت 

وای دلم اتیش گرفت

به شوهرم گفتم گفت خوب میگفتی من که توجه نکردم

منم سریع رفتم پفک خودم را دادم برا بچش😭😭😭

این تاپیک علی رغم غم زیادش اما تاپیک قشنگی بود

پرازدرس عبرت

چیزی که متوجه شدم اینکه اکثرا پدرومادرهامون بیشترفقر فرهنگی داشتن که به دنبالش فقرمالی هم اومده بود!

مثلا من خودمم تک تک این سختی هایی که اینجا گفتن کشیدم

مثلا اینکه فقط برنج کوپنی میشد بخوریم

یالباس کهنه مردم میپوشیدیم

یا خونه داغون پایین شهر

ووسایل ازاون داغون تر

همین الانم همینیم

اما همون موقع هم پدرم درامدخوبی داشت اما

دو دا عموی لات دارم که مدام با مردم درگیرمیشدن وپدر من دیه دندون شکسته وقلب چاقوخورده مردم رو میداد فک کنید چقد پولش میشده!

یا اونازندان میرفتن بابام خرج زن وبچشون ومیداد وخودمونم توفقروفلاکت بودیم...

واسه اونکه میگم مابیشتر کشته فقرفرهنگی هستیم تا فقرمالی...

خوب پدر من میدونی داداش هات مشکل دارن کاری به کارشون نداشته باش

الان که دیگه خیلی دیره دورشون خط کشیده

الان اونا هم ادم شدن وبرای زن وبچشون تلاش میکنن

این براي چه‌ سالیه عزیزم؟

همه امون این روزها را داشتیم

من یاد ندارم تا کلاس سوم دبیرستان حتی یک ژاکت کسی برام خریده باشه تمام زمستونا یخ میزدم از سرما یک کاپشن کهنه یک سال نمیدونم از کجا بهم رسیده بود اوج خوشبختیم بود. لامصب اون زمان هوا بشدت سرد بودا. حتی یک وازلین تو خونه نبود بزنم دستام. تمام پوست دستم ترک و زخم بود‌ معلم منو برد دفتر گفت دخترم کرم بزن نمیدونست خودم میدونم باید کرم بزنم اما نیست که بزنم. من جای اون معلم بود خیلی دلم می سوخت یک کرم میدادم به اون بچه.

الان یک عالمه کرم هست وازلین هست کوفت هست ولی با دیدنش انگار یک غمی میاد تو وجودم میگم ولش کن نمیخاد بزنم

آره الان وضعمون خیلی بهترشده الان خونه و ماشین داریم 

ولی پدرومادرم خیلی زحمت کشیدن تا به اینجا برسیم 

وسط این همه بغض یکم حالم خوب شد

من پدرم کارگر بود  (چه قبلا که کارگر کارخونه بود چه بعد ها که تو یه مصالح فروشی کار می کرد)

سه تا خواهر بودیم، و سه تا برادر مادرم خدا بیامرز خیلی خوب مدیریت می کرد 

لباس خونگی و ...

درسته ما هم سالی یک بار لباس بیرونی می خریدیم ولی باز مادرم پاییزو زمستونا لباس گرم می خرید برامون(خودش می رفت جمعه بازار یا جاهایی که می دونست لباسا از نظر قیمت و اینا بهترن و لباس و کفش قشنگ هم می گرفت

ولی اون مادر رو  آخرای نو جوونی از دست دادم

بعد از مادرم سختی از این نوع و جورای دیگه زیاد کشیدم😊

ولی خب گذشت 

سختیای الانم با همه ی نوعشون می گذرن ان شالله