کیا تو خانواده ضعیف بزرگ شدن

پدر من درآمدش خوب بود..ولی هیچوقت برامون خوب خرج نمیکرد... تو دوران دبستان و راهنمایی دم عید که میشد چشممون به در کلاس بود که ناظم بیاد و اسممونو صدا بزنه بریم کفشی لباسی بهمون عیدی بدن

مدرسه میرفتم یه چتر نداشتم تو روزای بارونی دستم بگیرم

پول توجیبی مون خیلی ناچیز بود

هروقت ازش پول میخاستیم کمتر از اون چیزی که گفته بودیم میداد. اگه میگفتم 100 تومن میخام میگفت ندارم. 50 تومن دارم بگیر

10 سال قبل از تو شهر غریب زنگ زدم گفتم دانشگاه گفته باید این ترم تسویه کنید تا کارت ورود به جلسه بهتون بدیم.. یه دعوایی توخونه راه انداخته بود😥😥

با مامانم کتک کاری کرده بود.. به خاطر 200 هزار تومن

برگشتم خونه، نمیخاستم دیگه برم دانشگاه

بزرگتر که شدیم خودمون کارمیکردیم خرج خودمونو درمیاوردیم

اگه میخاست میتونست ،، ولی همیشه میگفت ندارم

الان هم همینه. دو دهنه مغازه داره... یه خونه داده اجاره.. یه خونه خودشون داخلش زندگی میکنن

ما که ازدواج کردیم راحت شدیم ولی دلم برا بقیه میسوزه.. بااینکه نه اجاره مغازه میده نه اجاره خونه میده، بچه ها هم خودشون کار میکنن ولی همیشه میگه ندارم. سالی یه بار شاید گوشت و میوه بخره.. میتونه ولی نمیخره

فقط وقتی مهمون میاد پولاشو خرج مهمون میکنه

خیلی هر چی هم از شوهرش میخواست شوهرش آدم حسابش نمی‌کرد بتظرش زیاده خواه میومد انگار چون فقیر بوده نباید درخواستی داشته باشه از شوهرش 

زن بعدی‌ تو نعمته الان 

متاسفانه تو فرهنگ ما احترام بر اساس پول ادمهاس

عزمزمه با اینکه سه نفر بودین چطور ایقدر شرایط زندگیتون اینقدر سخت بوده ؟ مگر سرکار نمی‌رفت بابات 

مامتوسط بودیم ولی بازم مامانم خسیس بازی در میاورد شوهرم خیلی بیشعوره هروقت بحث میکنیم میزنه توسرم میگه گدابودی بدبخت بامن بهتر شدی به همه گفته ابرو واسم نذاشته 🤦‍♀️😢

خیلی ناراحت شدم واقعا چقدر پدر سخت گیری 💔💔💔

متأسفانه خونه پدرم  زندگیم با حسرت گذشت آرزوی همه چی داشتم پدرم فقیر نبود متوسط بود ولی اصلا به فکر دختراش نبودن الانم 15 ساله که ازدواج کردم بازم در فقر و نداری میگذره تمام زندگیمون شده حساب کتاب که کل ماه رو چه جوری بگذرونیم شکممون سیر بشه نه رستوران میرین نه مسافرت نه لباس میخرم هیج پس اندازی هم نداریم ماشین که هبچ موتورم نداریم 

میتونی به عقل بابات افتخار کنی. که اون زمین خرید نرفت با اجاره کردن پول حیف و میل کنه

با تک تک کامنتها گریه کردم چون همه ی بدبختیامو مثل یک فیلم آوردن جلوی چشمم 

الآنم قلبم تیر می‌کشه 

5

اینا همسرن یا دشمن

از ساختمون نیمه کارمون که تا خر خره پدرم تو ثرض بود افتادم پایین پاشنه پام شکست چون پول نداشتیم دو ماه نمیتونستم پامو زمین بزارم...

من با مانتو مدرسه میرفتم مهمونی...

اما هیییییچوقت دلم نمیومد لج کنم بگم آبروم میره...اما خواهرام زبون داشتن هرچی میخواستن لج میکردن...

پدرم واقعا نداشت..

خانواده من وضعمون نمیگم انچنان خوب بود ولی بدم نبود. با این حال بیشتر مادرم خساست خرج میداد من یادمه خونه که ساختیم من فک کنم ۱۵سال بعدش میگفتم هنوزم بابام قرض داره فکرشو میکردم غصه میخوردم اینا نمیگفتن که تموم شده قرضی نداریم غصه نخور...خرجی مدرسه در حد یه ترد میگرفتم. لباسم که کهنه های خواهرمو‌میپوشیدم البته برا اونم زیاد نمیکرفت یادمه یه بار چله زمستون‌بود خیلی سرد بود دوستم سر صف گفت تو چرا کاپشن نمیپوشی سردت نیست از بس مادرم گفته بود برف نمیباره کاپشن میخواید چکار نذر کنید برف بباره بخریم به دوستم گفتم نذر کردم واسه همین نمیپوشم پوزخند زد هنوزم که هنوزه یادش میوفتم ناراحت میشم چن وقت پیش میکم ماما چرا نمیخریدی خودشو زد اون راه نداشتیم فلان...کلی جیزای دیگه فک کنم نسل سوخته دهه ۷۰ بیشتر بودن در عین دارا بودن ندار بودن

وای عزیزمممم😔😔 

ولی من دهه شستی و هفتادی نیستم ۲۱ سالمه💔

بلاخره یکی از جنس خودمون اینجا دیدیدم الان پنج تا خونه ای ها ودرامد دویست میلیونی ها میان

بخوام بگم الان این که پول یه کاپشنو ندارم زیر مانتوم یه ژاکت میپوشم نه که هیچیی پول نداشته باشما ولی چون مستاجریم همش باید بره واسه اجاره و خورد و خوراک اونم به زور