تاپیک‌قبلی بخونین میدونین عقدم بهم خورده
به همکارام چی بگم
به دوستاش مشترکمون چی بگم محل کارمونم یکیه هرروز همو مییبینم این چه عذابیه خدا داره به من میده چطوری هرروز چشم تو چشم شیم و میدونم به این سادگی بیخیال منم نمیشه چه غلطی کنم افتادم وسط خود‌منجلاب نگرانم و شکست خورده دلشکسته
شمام مثل کسانی که عقدشون به هم‌خورده بی خیالش بشید
اول خودت بپذیر عزیزم شما لایق بهترین ها هستین آنقدر بی ارزش نکن خودتو آرامش داشته باش برات مهم نباشه
نیازی نیست به بقیه توضیح بدی
بگو تفاهم نداشتیم و تمام
پسری که خانوادش واسش تعیین تکلیف میکنن بعدا دلتو خون میکنه ..
سخته ولی به مرور درست میشه
خوندم عزیزم
مهمتر از همه چیز نگاهی هست که خودت به این قضیه داری و متاسفانه شما حس یک آدم شکست‌خورده رو داری. شک نکن که اطرافیان کاملا حس میکنن این رو و بر همین مبنا هم باهات برخورد میکنن. نمیگم موقعیت سختی رو تجربه نمی‌کنی، میگم نگاهت اینطوری باشه که چه خوب شد تا هنوز وقت داشتم همدیگه رو شناختیم، طفلک طرف مقابل که من رو از دست داد، امیدوارم بره با جفت خودش و خوشبخت باشه. به هیچکس هم ربطی نداره که بین ما چی پیش اومده، با هر تعداد کمی از آدم‌ها که خودم میلم بکشه راجع بهش صحبت میکنم اونم نه برای اثبات اینکه من خوبم.
حست رو واقعا از درون اینجوری کن و بعد ببین که چه غوغایی میکنه.
من به این خاطر این حس دارم که همه چیزمو پای این رابطه دادم من تو ناز نعمت فراوون بودم وبه خاطر این ادم سختی کشیدم من بین پول عشق پول انتخاب کردم تاوانشم دادم
من دلم برای خودم بیشتراز هرچیزی میسوزه که قدرمو ندونست کسی تو نمیدونی این خانواده نامزد من چقد طلبکار منن من برای پسزشون همه کاری کردم
مشکلت همینه که منتظری حس تائید شدن و وای تو چقدر خوب و بدردبخوری رو از یه عده آدمی بگیری که اصلا توی باغ نیستن یا نمیخوان باشن. خودتی که باید عمیقا باور داشته باشی چقدر ارزشمند و عالی هستی،باید این حس همونقدر واسه‌ت درونی و بدیهی باشه که جنسیتت هست.
