وااای وااای
نگو که عجیب درک می کنم.
ما یه دفعه امسال دو تا کوچولو به خانوادمون اضافه شد خیلی برام سخته. خیلی خیلی خیلی
خواهرم عروسی کرد ماه اول باردار شد..
ببین چه حسی داره ، سیسمونی که مادرت برای تو خریده رو بده به خواهرت... ذره ذره آب شدم. دم نزدم که نگن حسوده، اما مردم و زنده شدم. من از اون روز عوض شدم. تنها و گوشه گیر.. حتی دوست ندارم توی جمع های خانواده باشم..
من عاشق بچه هام. همیشه خوشحالشون می کنم. اما خب نمی دونم خدا نمیخواد.. گاهی با وجود اینکه خیلی پاک نیستم و خطاکارم یهو دلم برای خودم می سوزه و آتیش میگیره، اما نمی دونم چرا خدا دلش به رحم نمیاد..
من حتی وقتی یه نوزاد بغل می کنم توی گوشش میگم تو پاکی برام دعا کن منم مادر بشم..
آنقدر آدم دیدم که بعد از بیست سال بچه دار شدن و حتی بالاتر. شما سنی ندارین، تازه اول جوونیتون هست، استرس نطفه رو میکشه، رها کن و بیخیال باش، بخدا بچه دار میشین، توی همین سایت خانم هایی رو دیدم که ناامید بودن اما سال بعد بچه شون توی بغلشون بوده، برای خدا که کاری نداره، خدا بزرگترین بخشنده است،ان شاءالله خبرِ شادیتون رو بشنویم💕😍
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز