دوباره چه خبر شده❓❓❓❓

|•یاسمنم•| |•پیوسته در تاریخ ساعتی فرا می‌رسد که در آن، آنکه جرئت کند و بگوید دو دوتا چهارتا می‌شود، مجازاتش مرگ است•| |•از دور ریختن قواعدی که به من تلقین شده بود، آرامش مخصوصی در خودم حس می‌کردم•|   goftino.com/c/xJbnEE

[کاربری دوم] کاش هیچوقت مهر آدمی که قسمتتون نیست،به دلتون نیوفته.../زن‌های خاورمیانه از هرچه خالی باشند در سه چیز غنی‌اند؛چشم‌های زیبا، غم‌های همیشگی و شجاعت ناگزیر.»🤍«ساده بگویم ،زن‌ها همیشه می‌ترسند، از اینکه موی کوتاه بهشان نیاید، از اینکه خوب آرایش نکنند، از اینکه بلند بخندند، و از اینکه مردی ترکشان کند. زن‌ها همیشه می‌ترسند اما زن‌ها ترسو نیستند. با تمام این ترس‌ها، مویشان را کوتاه می‌کنند، زیبا آرایش می‌کنند، بلند می‌خندند و مردی را که دوستشان ندارد، ترک می‌کنند.»🤍زن‌های غمگین از ابتدا غمگین نبودندیک زن را، دو چیز غمگین می‌کند مردی که دوستش دارد، و وطنی که بر او ظلم می‌کند.»🤍«ما باید کمی بیشتر جوان می‌ماندیم. ما زود پیر شدیم. زود دق کردیم. تقصیر خودمان هم نبود. ما زنانی بودیم، اهل خاورمیانه! سرخی گونه‌هایمان از سیلی بود، آرایش چشمان‌مان از اشک، گوشواره‌هایمان از گلوله و گردنبندهایمان از خشاب. ما زنانی بودیم که تنها صلاح‌مان شعر بود. لالایی بود و آواز، صلح بود و آغوش. ما پیر شدیم تا با شعر، بر خون پیروز شویم.»🤍ما مردمان خاورمیانه، مردمانی بودیم که به چیزی بیشتر از عشق نیاز داشتیم. ما اول باید آرامش، آزادی و عدالت را به دست می‌آوردیم و با آنها می‌زیستیم و بعد، اگر مجالی ماند به سراغ عشق می‌رفتیم.» 

[کاربری دوم] کاش هیچوقت مهر آدمی که قسمتتون نیست،به دلتون نیوفته.../زن‌های خاورمیانه از هرچه خالی باشند در سه چیز غنی‌اند؛چشم‌های زیبا، غم‌های همیشگی و شجاعت ناگزیر.»🤍«ساده بگویم ،زن‌ها همیشه می‌ترسند، از اینکه موی کوتاه بهشان نیاید، از اینکه خوب آرایش نکنند، از اینکه بلند بخندند، و از اینکه مردی ترکشان کند. زن‌ها همیشه می‌ترسند اما زن‌ها ترسو نیستند. با تمام این ترس‌ها، مویشان را کوتاه می‌کنند، زیبا آرایش می‌کنند، بلند می‌خندند و مردی را که دوستشان ندارد، ترک می‌کنند.»🤍زن‌های غمگین از ابتدا غمگین نبودندیک زن را، دو چیز غمگین می‌کند مردی که دوستش دارد، و وطنی که بر او ظلم می‌کند.»🤍«ما باید کمی بیشتر جوان می‌ماندیم. ما زود پیر شدیم. زود دق کردیم. تقصیر خودمان هم نبود. ما زنانی بودیم، اهل خاورمیانه! سرخی گونه‌هایمان از سیلی بود، آرایش چشمان‌مان از اشک، گوشواره‌هایمان از گلوله و گردنبندهایمان از خشاب. ما زنانی بودیم که تنها صلاح‌مان شعر بود. لالایی بود و آواز، صلح بود و آغوش. ما پیر شدیم تا با شعر، بر خون پیروز شویم.»🤍ما مردمان خاورمیانه، مردمانی بودیم که به چیزی بیشتر از عشق نیاز داشتیم. ما اول باید آرامش، آزادی و عدالت را به دست می‌آوردیم و با آنها می‌زیستیم و بعد، اگر مجالی ماند به سراغ عشق می‌رفتیم.»