نامه به خودمه

خب به درک که مردم چی میگن به درک که نخوانت مگه اونا مهمن .به درک که نمراتت کم شده  ول کن عزیزم راهتو داری اشتباه میری

این نامه رو شیطون تو گوشت زمزمه کرده تو نوشتی برای خودت عزیزم...میدونی خطرناکترین وقوی ترین سلاح شیطون کاشتن بذر نا امیدی تو دل ماست اونقدری نا امیدت میکنه که حتی فکرخودکشی به سرت بزنه‌‌‌...ببین عزیزم لازم نیس برای اینکه دیگران دوستت داشته باشن خودتو به آب وآتیش بزنی اصلا دوس نداشته باشن به درک مهم خودتی که بایدخودتو دوس داشته باشی‌‌‌..منکه که یه درصد برام مهم نیست کسی ازم خوشش بیاد یانه..من همینم ..بزرگترین حماقت یه انسان خودکشیه چون بعدش میری تا ابد تو آتیش جهنم میسوزی و خاکستر میشی 

عزیزم من نمیدونم مشکلاتت چیه ولی بهتره پیش مشاور مدرسه نری اصلا و ابدا .یه مشاور بیرون پیدا کن و برو پیشش .توی درس خوندن ام تو تلاشت رو بکن و نتیجه رو واگذار کن به خدا مطمئن باش به اندازه تلاشت نتیجه میگیری 

چقدر داری به خودت ظلم میکنی واقعا ...ببین تو چه آزاری به اونا میرسونی مگه عزیزم...این طرز فکرت سمی و اشتباهه ..همه ادما یه نقصایی دارن هیچکی کامل نیس اون ادمای دورو برتم کامل نیستن ..به نظرم تو ازخودت انتظار بیش ازحد داری.‌‌.

تو مگه برا اونا زندگی میکنی ؟؟اولا شاید این طوری نباشه و فقط خودت منفی فکرمیکنی و تصور میکنی بقیه ازت متنفرن‌‌..‌دوما اصلا گیرم که متنفر باشن به درک سیاه...خودتو عشقه ...انقد گدای محبت و توجه دیگران نباش برای خودت ارزش قائل باش..زندگی رو سخت نگیر وگرنه برات سخت میشه

آزارشون نمیدی برعکس اگه بلایی سرخودت بیاری اونارو آزار میدی اگه ازاین حرفا بزنی اونارو ازار میدی...مگه ارزش ادما به قیافه و هیکل و این چیزاس؟؟ارزش ادما فقط به خوش قلب بودنشونه که توخیلییی خوش قلبی عزیزم..بعدشم افسرده باشی یا وسواسی ومضطرب اینم برای خودت آزار دهنده اس چون از درون خودخوری میکنی به دیگران چه؟؟همه الان مشکلات روحی دارن پس باید برن همگی بمیرن دیگه....من خودم الان افسرده ام شوهرم بهم پارسال خیانت کرد از اون موقع تا حالا از درون غمگینم حال دلم خوب نیس  

الهی بگردم توام حق زندگی کردن داری هرجوری که باشی ..باورکن مهم تویی ..کسی خوشش نیادم به جهنم لطفا با خودت آشتی کن یه کمی ام به فکر خودت باش نه دیگران...خب تو اگه آدم واقعا بدی بودی مثلا قاتل وجانی و مجرم بودی میگفتم اره حق داره تا این حد عذاب وجدان داشته باشه و ازاین حرفا بزنه اما بخدا این چیزا که میگی اصلا اذیت نیست خب ناراحتی غمگینی به اونا چه ...البته سنت خیلی کمه میدونم من سی وهشت سالمه دیگه عمری ازم گذشته همه این دورانو گذروندم آدم حساس تره آسیب پذیرتره مهر طلب و دنبال محبت این و اونه...اما الان باورکن تنها چیزی که دنبالشم اینه که یه گوشه دنج داشته باشم و آرامش یه خونه نقلی و یه کتابخونه کوچیک و دلخوشیهای کوچیک برای ادامه زندگی...یه فنجون چایی یا قهوه درست کنم وبشینم کنار شومینه و کتاب بخونم عالم وآدمم ببخشیدا به هیچ جام نیس☺چونکه من ازهمه ضربه خوردم من همیشه دلسوز این واون بودم اماوتهش همه درحقم بدی کردن واقعا دیدم هیچکی ارزش خوبی کردن منو نداشت جزخودم...باخودم مهربونتر شدم آشتی کردم ...اینو یادت باشه همیشه اول خودتو دوس داشته باش هیچکی نیس که دلسوز تراز خودت برای خودت باشه..منم نه خانواده خوبی داشتم نه همسری که بشه گفت کنارش خوشبختم...زندگی اینجوریه دیگه عزیزم بیخیاله دیگران برعکس تو من هیچکی دیگه برام مهم نیس باورکن