اصلا نمی تونم بی تفاوت باشم.
بحثاشون ادامه داره و اصلا مراعات ما رو نمی کنن.
خواهرم خیلی کوچیکه تک تک این چیزا تو روحیش تاثیر میذاره. من خودم اینقدر اذیت شدم تو بچگیم سر این موضوع و همین الانم اذیت میشم که دیگه اصلا خواهرم برام مهم نیست او لحظات.
سعی می کنم آرومشون کنم ولی بی فایده ست.
شما اون وقت ها کاری می کنید؟؟
یا اصلا دخالت نمی کنید؟؟
دعوا نمیکنن
بهشون میگفتم دعوا رو بذارین وقتی ما خوابیدیم فعلا بس کنین
ب تلویزیون خاموش نگاه میکنم😅
اما وقتی دعوا بزن بزنه دا میزنم جیغ میزنم ی بار خیلی عصبی بودم گفتم یا طلاق میگیرید یا خودمو میکشم منتظرن کنکور بدم طلاق بگیرن فکر میکنن حال من الان خوبه و ضربه های بحث و دعواهاشون کمتر از حرفای مردم جامعه اس😅
هیچی ارزوی مرگ خودنو میکنم
هر بار دخالت کردم
مامانم بیشتر منو دع ا میکنه
اگه حس کنم یکیشون میخواد از خونه بره بیرون
یا دع ا خیلی شدید دخالت میکنم
دست داداشم میگیرم میبرم تو اتاق باهاش بازی میکنم
خواهرتو بردار برو فاصله بگیر
نه فقط درباره پدر و مادر
درباره همه آدم های افرادم
وقتی ببینم جایی داره بحث میشه اونجارو ترک میکنم و دخالت نمیکنم
برامم مهم نیست چه اتفاقی میفته
این اعصابه منه که قراره یه عمر باهاش زندگی کنم
مثل ادمهای مقصر با احساس گناه و بدبختی میرفتیم قایم میشدیم
پدر و مادرم منم دعوا میکردن وقتی بچه بودم
چه روزایی بدی بود.مدرسه میرفتم نگرانشون بودم
اکثرن دخالت میکردیم و همیشه هم پشت مامانمون
ولی خودم ۱۰ سال شده ازدواج کردیم خداروشکر دعوایی نداشتیم و بچه هام دعوا و بحث ندیدن ازمون
من اوایل دخالت میکردم اما الان دخالت نمیکنم صبر میکنم اوضاع آروم بشه بعد می‌رم جدا جدا باهاشون حرف میزنم دلداری می‌دم
گریه میکردم دست آخرم خودم نابود کردم ، اونا ام هر سری آشتی میکردن روانشناس شدم تروما های خودم درمان کنم
