تشنه توجهم
مامانم هیچوقت بهم محبت نکرد،شاید دست میکشید رو سرم ها ولی دودقیقه بعد از دماغم میاورد
از کلاس اول خودم برای خودم صبحونه میذاشتم برا مدرسم گاهی وقتا خواب میموندم گرسنه میرفتم،گاعی وقتاهم دیر می رسیدم مدرسه...(شاغل نبود ها)
بعدم میومدم خونه غذا نبود،از ده سالگی خودم اشپزی یاد گرفتم از مدرسه میومدم اشپزی میکردم
و الان که بزرگ شدم تشنه توجه و محبتم،دوس دارم مریض بشم تا شاید مامانم یادش بیاد منم هستم،شاید دلش برام بسوزه،شاید یبار منو ببینه
خدا نکنه چه حرفیه
امتحان کن، خودت رو به مریضی بزن، ببین چ می شه
هعیی خدانکنه اومدیم مریض شدی بازم محبت ندی پ ولش کن
ولی راه حل بهتر به نطرم اینکه یه نامه کوتاه برای مادرت بنویسی..
اگر تاثیری نداشت، از یک بزرگتر بخواه با مادرت صحبت کنه.
عزیییزدلم ♥️شاید مامانتون تو بچگی مشکلی داشتن یا بعضیا خیلی بچه هاشون رو دوست دارن فقط ابراز کردن بلد نیستن.ولی خیلی خوبه که خودتون در آینده حتما مامان خوبی میشین.
فایده نداره
چندماه پیش براثر اسیب دیسک کمر گرفتم
روزای اول بود،از درد به خودم میپیچیدم،با درد از خواب میپریدم
نمیتونستم راه برم،روزای سختی بود حتی نمیتونستم بشینم
حدس میزنی چیشد؟عمم فوت کرد،بابام بهش گفت تو بمون من میرم(۱۲۰۰کیلومتر با ما فاصله داشتن,شهر غریبیم)،مامانم قبول نکرد به زور رفت با بابام
من ۴روز تو شهر غریب تنها بودم،شاید باورت نشه ولی ۴روز تمام صبحونه ناهار شام فقط اب میخوردم چون توان ایستادن نداشتم که اشپزی کنم
