سن 30 و 18 بهم میخوره

الان از صحبتات فهمیدم تو هنوز فازت با خودت معلوم نیست 

میخوای حتما ازدواج کنی اما اخلاقش ام دوست نداری 

نمی‌خوای بهم بزنیش 

سن برات مهم نیست 

تو هنوز اولویت های زندگیتو نمیدونی حرف زندگیتو نمیتونی بزنی تصمیم قطعی نمیتونی بگیری 

و حتی داری از شوهرت دفاع میکنی

به نظرم یه تجدید نظر روازدواجت بکن

من اطرفم زیاد دیدم خیلیم خوشبخت شدن ولی باید خیلی دقت کنی رو رفتارهاش و خانوادش و همچنین خود شما میدونید چجوری بزرگ شدی با چ توقعاتی و افکاری انشاا.. هر چی خیره پیش بیاد 

برای بعضیا ارثی هست 

مشخصه ازت 

تنها چیزی که میتونم بهت بگم اینه که وقفه بنداز تو ازدواجت

بشین با خودت فکر کن 

یک سال دانشگاه برو 

ببین بازم ازدواج رو میخوای یا نه 

شاید تو همون یک سال پخته تر شدی تونستی تصمیم بگیری که چی از زندگیت میخوای 

چی از همسر ایندت میخوای

من دقیقاً مثل شما بودم 

۱۸ سالگی با ی ۳۰ ساله ازدواج کردم 

منم روحیه ام خیلی بزرگتر از سنم هست و کلاً این تفاوت سنی رو دوست داشتم و دارم 

و در مقابل همسرم ی کم منعطف تر هست و انرژی که اون برا تفریحات و مسافرت و ورزش داره من ندارم 

الان هم بعد ۲۰ سال زندگی مشترک به جرات میتونم بگم تا حالا هیچ دعوا یا بحث جدیی نداشتیم