همیشه کارش همینه
خدانکنه بفهمه میخوام با دوستام برم بیرون
اخماشو میکنه توی هم و میره توی خودش
یه ادم عصبی و حسود
مثلا من دانشگاهم و پیش دوستام یکم میمونم
زنگ میزنه بهم ک چرا نیومدی خونه
بعد میگم پیش دوستام موندم
تا اخر روز عصبی و اخموعه
حالا اگه تنها باشم یا حتی تنها بیرون باشم کاری نداره ها
ولی حسوده ب معنای واقعی.
چشم دیدن شادی و تفریح بچه اشو نداره
حسادت نیست. نگرانیه.
بعد هم فکر می کنی حسادته. همون زمان دوستانت رو هم بگو کلاس داری
عزیزم شاید اعتماد به دوستان نداره، بس که جامعه بدجور شده
حسود نیست حساس هست
شاید تو مادرت روقضاوت میکنی
مطمئن باش حسودی نیست نگرانیه
عزیزم قدر مادرتو بدون
واقعا بعد از خدا فقط مادر
برو دست وپاهاشو ببوس اینو زمانی میفهمی که تمام دنیا علیه مامانت شن و مامانت تنهای تنها بمونه وکسب رو جز خدا نداشته باشه اون وقت طعم شیرین مادر رو میفهمی
خدایا همه مادرا رو حفظ کن
اگه بداخلاقه سوره ناس بخون فوت کن سکتش
دقیقا من شدم یه ادم ترسو و بی عرضه در حالی ک. دوستام از من خیلی جلوترن
مامان من کلا ادم عصبیه
اعتمادش جلب هست جوری هم نیست ک جلومو بگیره
ولی همین اعصاب خردیش چنان انرژی منفی ب من میده ک اصن حس میکنم دارم کار اشتباه انجام میدم
