تو فامیلمون داییم و زنداییم بالای ۳۰ سال ازدواج کردن سنشون ۳۵ و ۳۶ بود فکر کنم.
کلا مزایا بود
برای مشکلاتشون خودشون و فقط خودشون چاره میکردن
چون بالغ بودن دخالت خانواده ها نبود
هرجا هم مشکل داشتن از مشاور کمک میگرفتن
بچه دار هم که شدن خیلیییی باحوصله تر از بقیه پدری مادری میکنن
و آگاهن
حتی در مورد رسم و رسوم ایناهم خودشون دوتایی تصمیم گرفتن
کلا باحالن
امیدوارم. البته سرنوشت و قضا و قدر رو پذیرفتم و دوستش دارم. قبل تر باوری به حکمت نداشتم. الان به لطف دختر خانم پیدا کردم. اراده ی مردانه و جنگیدن هم پیدا کردم از وقتی به ازدواج فکر می کنم. ولی همچنان نتونستم از اون بستر زندگی مجردی خودم رو رها کنم. خیلی سخت و وحشتناکه مسئولیت پذیری از یه جایی تو عالم مردها.
سلامت باشید
منم خودم ۳۵ ازدواج کردم اونم با عشق و عقل
از بیشتر دخترای ۱۸ سالم پر انرژی تر و با حوصله تر و شاداب ترم
چون زندگیم دوست دارم و عاشق همسرمم،اصلا بذسن ربطی نداره،الکی روحیت با این چیزا خراب نکن،همیشه بخودت بگو من ۱۸ سالمه
خودم و همسرم همیشه میگیم حای دختر و پسرای ۱۸ ساله شیطونی و شادابی مارو ندارن،کی گفته سنمون زیاده😂😂
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز