طلاق یا زندگی به خاطر بچه 🥺

یه دختر شش ساله . باهوش . با ادب . زرنگ . فهمیده دارم

دو دلیم برای دخترمه که بچه طلاق شدنش رو زندگیش اثر میزاره

و پیش خودم میگم اگر قراره طلاقم منو از مشکلات با شوهرم راحت کنه ولی بجاش بچه طلاق شدن دخترم بهش ضربه بزنه ترجیح میدم من خودم فدا کنم این وسط و همخونه با باباش زندگی کنم تا اون اسیب کمتری حداقل ببینه

نمیخوام بار رو از رو دوش خودم بردارم و خودمو راحت کنم

و بجاش بار رو بزارم رو دوش دخترم و با بچه طلاق شدن اونو دچار مشکلات کنم

__________

من تو دنیا هیچکسیو ندارم . خانواده ام بدرد نمیخورن و فرض کنید یتیمم و کس و کاری ندارم

بعد از طلاق احتمالا شوهرم مارو یادش بره و زن بگیره و بره دنبال زندگیه خودش

منو دخترمم تو دنیا هیچکسیو نداریم

 حتی اگر خدایی نکرده مریض بشیم. تصادف کنیم . یا هر بلایی سرمون بیاد . کسیو نداریم زنگ بزنیم بگیم بیاد یکساعت کنارمون

یا حتی ده هزار تومن پول بگیریم

یا اگر به عنوان یک زن و دختر تنها تو این دنیا همسایه ای . کسی . بخواد اذیتمون کنه . هیچکسیو نداریم

و اگر بمونم حداقل سایه باباشو داره

اگر بمونم حداقل اگر من بمیرم باباشو داره

از تنهایی و بی کسی دخترم میترسم

چون خودم هرچی روزگار سرم اورده از بی کسی و یتیمیم بوده

نمیخوام دخترمم مثل من بشه که چاقو بزارن زیر گلوش ولی از بی کسی نتونه کاری کنه . کتکش بزنن ولی از بی کسی پناهی نداشته باشه و مجبور باشه بمونه و کتک بخوره .....

و اینکه نمیخوام بچه طلاق بشه که فردا برای ازدواجش و ورود به جامعه براش سرافکندگی باشه بچه طلاق شدنش....

خودم اگر طلاق بگیرم راحت میشم

ولی میترسم از اینکه خودمو راحت کنم و هزار جور بلا سر دخترم بیارم

اگر قرار به سوختنه . میخوام من بسوزم ‌ . نه بچم

بنظرتون این ترسهایی که دارم چقدر واقعی اند؟ خودم الان نمیدونم اینقدر روحیه ام ضعیف شده و تو شرایط فشار هستم ، اینجوری فکر میکنم یا واقعا این افکارم درستن؟

من دو بار تصمیم اشتباه گرفتم . یکبار انتخاب همسر . یکبار بچه دار شدن با ادم اشتباه

نمیخوام بازم اشتباه کنم و بیشتر از این زندگی خودمو دخترمو خراب کنم

بنظرتون بمونم و مثل هم خونه با شوهرم زندگی کنم و دیگه برام مهم نباشه مرده و زنده اش؟ اما فقط خودمون بدونیم و ظاهرو حفظ کنیم بخاطر بچمون؟ 

اینجوری که شوهرم صبح ۸ میره شب ۱۲ میاد . گاهی هم عصرا چند ساعت میاد و میره بازم

فقط واسه خواب و غذا خونه است تقریبا

اینم فکر کنم نیست و بشینم زندگیمو کنم و بچمو بزرگ کنم

یا طلاق بگیرم و برم دنبال سرنوشت خودمو بچم؟ 

اینم بگم قصد ازدواج دوم ندارم اگر طلاق بگیرم و میخوام خونه بگیرم و سرکار برم و به بازیابی خودم و ارامش و رشد بچم برسم و تنهایی با بچم زندگی کنم . اگر هم بخواد یه درصد ازدواج دومی باشه بعد از بزرگ شدن مثلا ۲۰ ساله شدن بچمه . شایدم تا اخر عمر مجرد و تنها بمونم بعد از طلاق

بغضی شدم با نوشته ات

برام دعا کنید

بچه ها هر کسی این متنو میخونه لطفا برای منو بچم و عاقبت بخیر شدنمون دعا کنه 🙏

م بگم با شوهرم زندگی کردن فقط یک قلق داره 

اونم اینه که نزدیکش نشم

دور ازش بایستم

حرف نزنم . تا وارد چالش و درگیری نشم باهاش

فقط همین که بیا غذا بخوره و بخوابه و بره

وقتی خونه است دست دخورم گوشی بدم بازی کنه  تا سمتش نره

خودمم سرگرم کارام باشه

خلاصه فقط و فقط با فاصله ازش میشه کنارش زندگی کرد

بدیش : بدیاش ته نداره . هرچی بگم بازم کمه . ولی اصلیاش دروغ . خیانت متعدد . خانواده داغون و دعانویس . حیله گر . مکار . بد ذات

خوبیاش هم اینه که . خسیس نیست . پولشو میده بهم . از خوراک و پوشاک کم نمیزاره . خونه مستقل دارم . بچه رو میبره مهد میاره . اهل مسافرته و سفر و تفریح زیادمیریم . برای کار کردن و درس خوندن جلومو نمیگیره . برای از خونه بیرون رفتن و اینا کاری بهم نداره . اگر کسی . همسایه ای . حتی خانوادم بخوان اذیتم کنن شده دعوا راه بندازه ازم حمایت میکنه . بچه رو شهربازی و پارک میبره

خرید خونه میکنه و از این کارا

قبل بچه هم خیلی بدتر از این بود

ولی من چون پناه و تکیه گاهی نداشتم مجبور شدم زندگی کنم

الان نسبت به گذشته قدرتم بیشتر شده و بیشتر شناختمش و شرایطم تو دفاع کردن از خودم بهتر شده

ولی خوب اون همون ادمه ! من قوی تر و سلیطه تر شدم . نمیتونه کارای گذشته اشو کنه باهام . مثلا دیگه نمیزارم کتک بزنه . قبلا لال بودم و کتکم میزد . الان از خودم دفاع میکنم و نمیزارم مثل گذشته زورشو بهم نشون بده

ولی همون ادمه !

میگه بهت میدم 

 دخترم شش سالشه

اگر بخواد دبه کنه و نده ، تا نه سالگیش صبر میکنم

 که حضانتشو بگیرم

بدون بچم اصلا جدا نمیشم حتی اگر بسوزم و بمیرم

خودمم تا امروز همینکارو کردم...

حاضرم خودم بسوزم

ولی بچم رو تو خانواده و بدون انگ بچه طلاق بزرگ کنم

میدونم نسبت به گذشته روشنفکرتر شدن مردم

ولی نمیشه گفت برای یک پسر با اصالت راحت میرن خواستگاریه یک دختر طلاق ...

نمیخوام بگم بچه طلاق شدن یعنی اخر خط

ولی نمیشه انکار کرد سنگینی داره.مشکلات داره

و من از اینا میترسم

من خودم بی کس و کار بزرگ شدم و ازدواج کردم

حتی سیسمونی نداشتم

هرچی تو سری خوردم سر خانواده اشفته و بی اساسم بود 

نمیخوام همین بلاها جور دیگه سر بچم بیاد

همینا دو دلم کرده 

از طرفی طلاق بگیرم یه ادم مزخرفو حذف کردم از زندگیم و نفس راحت میکشم و اعصابم اروم میشه و میتونم مادر بهتری باشم

از طرفی ترس دارم که خودمو از چاله دربیارم 

بچمو بندازم تو چاه

شوهرم ذاتش خرابه . درست نمیشه

اوایل زندگی چون بی کس و کار بودم و مجبور به ادامه 

میخواستم هرجور شده حفظ کنم زندگیمو

مشاور میرفتم

بچه دار شدنمم نتیجه همون مشاوراست

همش بهم میگفتن طلاق بگیری جایی نداری بری زندگی کن هرجوری ک هست 

محبت کن فلان کن

اینقدر ترسوندنم که موندم و بچه دار شدم

کاش همون موقع طلاق میگرفتم. شده یمدت سختی میکشیدم . بالاخره کار میکردم . اندازه شکم خودمو درمیاوردم . 

همش ترسوندنم که یتیمم . بی کسمم . بمونم

ترسوندنم که بعد از طلاق میشم مطلقه و هزار جور بلا سرم میاد

حالا من موندم و یه دختربچه و زندگی جهنمی....