همکارسابقم خانمه و 4سال ازم بزرگتره متاهل و بچه داره.من 27 اون 31سالشه. اون استخدام رسمی شد با آزمون البته باباش سهمیه داشت ولی اون به هیچکس حتی من نگفت باسهمیه قبول شده. میگفت من خوندم.من خودم استخدام نبودم .ما باهم خوب بودیم هرجا غم داشتم اون امید میداد ولی هی میگفت من استخدامم من استخدامم. اواخر که خواست مطب بزنه و درگیر کارای مطب بود هی از من میخواست شیفت عوض کنم باهاش منم میگفتم باشه.انقد برنامه شیفتامون فشرده شده بود که بم فشار اومد.مسئول بخش بم میگفت این پشتت میگه که تو استخدام نیستی و طرحی هستی و موظفی زیاد شیفت بیای ولی خودش رسمیه.من بهم برخورد چون همش مراعاتش میکنیم خب درسته من مجردم ولی خسته شدم.اونم خییلی بی دلیل عوض شد یادمه یه روز درد پریودی داشتم باش شیفت افتادم قرص خوردم خوب نشدم حتی نگفت بهتری یا نه. یه روز توگروه بحثمون شد بش گفتم چرا فکر میکنی بقیه بدتو میخوان خب شماهم همکاری کن اون جوابمو تو گروه با لفظ کتابی میداد و یه جوری که منو مقصر بدونه.روز بعد تو حیاط بیمارستان سرم داد زد که اصلا تو چی هستی و کی هستی و فلان و میکشونمت حراست و...
من اون لحظه میدونستم حق با منه ولی قلبم شکست و چیزی نگفتم چون واقعا حس میکردم درد تو سینه م جوریه که انگار شکستن قلبمو حس میکردم. چندروز بعد از کنارش که رد میشدم بغض داشتم. خیلی. اواخر میرفت به بقیه پیاما رو نشون میداد میگفت حق با منه و خودش باید بیاد ازم معذرت بخواد چون من بزرگترم و بچه دارم و فلان
من باشم به همچین ادمی هیچوقت پیام نمیدم
چقد مزخرف بوده
ولش کن این ادم نمک نشناسد دردسر درست کنه
خب
آخر اومد گفت که تو چقد کینه ای هستی و روزای آخرته میخوای بری بیا حرف بزنیم من چیزی نگفتم. از اونور به بقیه میگفت خودش باید بیاد معذرت خواهی کنه. حالا شیش ماه از اون جریان میگذره ولی دلم براش تنگ شده
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز