اسمش کما نیست به نظرم.. میدونی باید برای چیزایی که از دست میدیم ی تایمی سوگوارای کنیم و به نظر من اون تایمی که نمیتونیم هیچ کاری کنیم همون موقعس.. به این نتیجه رسید باید ی سری چیزا رو بپذیرم و از کنارشون ادامه بدم.. نمیتونم فراموش کنم ولی باید قبول کنم که اون اتفاقا افتادن و با رنجشون زندگی رو ببرم جلو.. مثل آدمی که پاشو قطع میکنن
جدی میگم.. تجربشم داشتم.. دایی من فوق العاده استعداد موسیقی داره. ده هشتاد که هنوز عمران رشته تاپ ریاضی بود با رتبه خوب عمران شریف قبول شد ترم 7 انصراف داد و رفت دنبال موسیقی.. الان استودیو داره آموزشگاهم زده
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
9 ثانیه پیش
10 ثانیه پیش
10 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز