۲۴سالمه هیچ علاقه ای ب زندگی ندارم و مردن و زنده بودنم برام فرقی نمیکنه
هیچ کسو ندارم جز مادر و پدرم تصمیم دارم بعد اینا ب زندگیم پایان بدم...طبیعیه ؟
منم دیگه علاقه ندارم
الانم دارم بااشک تایپ میکنم
طبیعی که نیست قطعا،انسان باید میل به بقا داشته باشه در هر شرایطی،ولی متاسفانه منم ندارم
نه عزیزم
آره منم سن تو افسرده بودم ولی قبل ۲۴ سال خیلی خیلی شاد بودم پر از انگیزه و امید به زندگی هعی کجا رفت اون دختر شاد الان یه ۳۳ ساله داغونم
خیر طبیعی نیست زندگی جریان داره
فکر کنم دچار افسردگی دسته جمعی شدیم 23سالمه منم
جز پدر و مادر؟
دو تا آدم گرانبها رو داری هنوز توی زندگیت.
ولی طبیعیه حالت اینه. از بس ناامیدی موج میزنه. همه از بدبختی میگن. ببین شرایط خیلی بده، زندگی سخته، بی‌پولی هست، اما اینهمه ناامیدی، بخش زیادیش به خاطر اینه که همه‌مون مدام داریم تکرارش میکنیم و هر جا میشینیم، درباره‌ش حرف میزنیم.
ازدواج کن بچه دار بشو
شاید سختی داشته باشه ولی شیرینی وامید هم داره
روند طبیعی زندگی هست به عشق شوهر زنده ای بعد به عشق فرزند و بعد نوه چشم بهم بزنی میگذره
اکثر دخترهایی که ازدواج نمی‌کنند بعد پدر ومادر افسرده شدید دارند چون امیدی به زندگی ندارن دیدم که میگم
من خودم گاهی افسرده میشم ولی به عشق بچه هام ادامه
میدم
هست پسرا هم همینو میگن آسون بگیرید میشه
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز