از دبیرستان به بعد این طور شدم
همیشه اطرافیان بهم میگفتن (چهره ات داد میزنه مغروری)
حتی یادمه نامزدم بهم میگفت اینجوری بهم نگاه نکن چون خیلی جدی و با اخم نگاش میکردم
خواهر برادر مادر دوست همه همینو بهم میگفتن
هیچ وقت اجازه نمیدادم ی پسر با خواهرم کلکل کنه همیشه از دور مراقب بودم گاهی خواهرم هم ناراحت میشد میگفت همه رو ازم دور میکنی .. ااماا خوشحالم میشد (چون معنای داشتن پدر نفهمید)
شخصیتم شبیه پسراست؟؟؟؟؟؟؟؟؟
یا عادیه نگران نباشم؟؟؟؟؟؟
