من ۲۳ سالم دارم تجربی میخونم انشالله دارو قبول شم ۱۰ تا ۱۴ ساعت درس میخونم مادرم من مسخره میکنه میگه جای بچه اوردن خرس گنده نشسته درس میخونه ولی من دوست دارم دارو بخونم اصلا تمایلی به بچه ندارم و نمیتونم بیارم وقتایی که خونه مادرمماصلا تمرکز ندارم شوهرم کارش جوریه یه وقتایی مجبورم بیام خونه مادرم ولی اصلا حس خوبی ندارم حالم از خودم بد میشه میام اینجا
ایا هدف من کمه؟
مثلا بچه داری افتخاره !😒از طرز فکر مادرت بدم اومد
سفت و سخت به راهت ادامه بده
یه گوشتو بکن در یه گوشتو‌بکن دروازه
نه عزیزم. اتفاقا اگر بچه‌دار هم شدی هم خودت افتخار می‌کنی به خودت هم فرزندت.
نه توی مسیر موفقیت همیشه همه چیز تمام و کمال نیست ، شما هدفت رو داری پس بچسب بهش ول نکن ، سال دیگه این موقع رفتی دانشگاه و ثابت می‌کنی اشتباه کرده مادرت ، تازه هیچ وقت برای انجام کاری دیر نیست ، همیشه فکر میکنیم دیره و اون فرصتی که داریم از دست میدیم و به خودمون میایم و اندوه میخوریم ، خودت فکرش رو بکن فردا بچت بهت نمیگه مامان چرا درس نخوندی؟ مامان دوستام همه درس خوندن و ...
خب کم برو تا مادرت بفهمه ناراحت شدی
آفرین بهت
بچه بیاری دراینده بهت افتخارمیکنه بخاطر تلاشت
ب کس دگ نگو داری درس میخونی تو که خونه ت حداس چرا میزاری بفهمن!!!!
عزیزم اگه دارو بیاری که با ابن حجم مطالعه حتما میاری ۷ سال بعد میتونی فارغ التحصیل شی
اگه الان تلاش کنی توی ۳۰ سالگی خانوم دکتری و با سواد اما اگه به حرف این و اون جا بزنی توی ۳۰ سالگی به آدم بیکاری از نظز خودت کدوم بهتره
باریکلا ب همتت
ب راهت ادامه بده ب حرف بقیم توجه نکن
