خب خودمم بهش فکر کردم که میخوام قبول کنم فقط کافیه براشون حد و مرز بزارم بدون دعوت نمیرم که اوناهم بدون دعوت نیان،دوستم با مادرشوهرش تو یه ساختمونه هفته ای یه بار میره خواهر خودمم از مادرش شوهرش کلی فاصله داره هفته ای ۳ بار میره
مگه قراره تو یک خونه زندگی کنن چقدر دیدگاهتان منفیه خیلیارو دیدم با بچه خودش نمیسازه تو دوطبقه اما برعکسش دیدم عروس و داماد تو اون ساختمون بودن و خیلیم همه راضی بودن چون حریم و حرمتا مشخصه و رعایت میشه
اتفاقا شما جمع کن خودتو معلومه یه عقده ای بدبخت هستی که تا کامنت منو دیدی عقده هاست سر باز کردن
بدبخت هر کسی هست که اطرافته با این طرز دیدگاهت
ما اگه در آینده عروسی هم باشه رو سرمون میزاریم
شما جوری میگی ازخونواده شوهر فاصله باید گرفت انگار نه انگار طرف کلی زحمت میکشه بچه بزرگ میکنه...
اما تنها رها کردن مادر خییلی ستمه...من به عنوان دختر مادرم هم وظایف خودمو میشناسم و از لحاظ عاطفی همیشه پشتیبانشم اصلا هم در آینده نخواهم گذاشت محتاج دست کسی دیگ بشه حتی از لحاط مسکن
اما یه لحظه با اون مغزت نداشتت فک کن این مادر همین یک بچه رو داشته باشه....
چون شما با قوم شوهر بد تا کردی همه رو به باد قضاوتای مسخره ت نگیر
اینا همش ربط داره به اینکه پسره چطور رابطه رو مدیریت کنه شما به تنهایی اصلا نمیتونی از پسش بر بیای پس بهتره بجای اینکه بگی حد ومرز رو مشخص میکنم به رابطتون بیشتر دقت کنی ببین مثلا مادرش اگه ناراحتت کرد پسره چه رفتاری داره مثلا رفتار مادرش رو توجیه میکنه یا حق رو به تو میده و سعی میکنه آرومت کنه کلا خیلی به همه چی توجه کن
اصلا روی خودت به تنهایی حساب باز نکن چون اگه پسره همراهیت نکنه تهش میشه جنگ ودعوا و اعصاب خوردی
ببین همه اینا به مدیریت مرد برمیگرده مردای ما هم که .....!! کلا خانواده شوهر وقتی عروس میاد میخوان مثل خودشون زندگی کنه مثلا خانواده شوهر من شمالین و اهل رفت و امد زیاد منم غیبه و عادت نداشتم به خدا من ۱۰۰ کیلومتر ازشون دور بودم هر روز با دایی یا عمو یا یکی خونم مهمون بودن چه قدر دخالت تو زندگیم میکردن ، رفت و امدما کنترل میکردن الان ۷۰۰ کیلومتر ازشون دورم به خدا دارم نفس میکشم
دقیمت منم مادرم با اینکه برادرم هست دلم نمیاد برم جای دیگه هم اینکه هیچ همسایه ای بهتر از پدرو مادر نیست دیدم چقدر مشکلات پیش اومده که مجبور میشی خودت جمع کنی از اون ساختمون بری هم اینکه حس امنیت هیچ جا بیشتر از بودن درکنار پدرو مادر نیست و مادرم اگر خدای نکرده مشکلی براش پیش اومده بالاخره ما بودیم خیلی فرق داره کار ندارم بعضیا دخالت میکنن اما اگر پدرو مادر آدمای خوبین کاری به کار آدم ندا ن دلیلی ندا ه آدم گارد بگیره اما اگر آدمایی هستن که مشکل ایجاد میکنن اون فرق داره آدم طرفشون ببینه میفهمه جزو کدوم دسته هست
بنظرم کلا خیلی سخته با آدمای جدید خانواده جدید باید آدم سازش داشته باشه،یه خاستگار داشتم ۲۲ سالگیم پدر مادر نداشت اونو رد کردم گفتم چون پدر مادر نداره ولی الان واقعا پشیمونم این خاستگارمم اگه پدر هم داشت خیلی خوب میشد اون موقع من نگران هیچی نبودم
مادر به خاطر خودش بچه اورده هیچ منتی سر اون بچه نیست تا این تفکرات هم دارید تو روخدا هیچ دختری را بدبخت نکنید عروس هیچ وظیفه ای در قبال مادر شما نداره همینطور که داماد نداره ، به قران قسم من یه بچه دارم زمان پیری میرم سالمندان اما بارم را روی دوش اون بچه وهمیرش نمیگذارم و زندگیش را پر تنش نمیکنم دوست داشت اونجا بهم سر بزنه بس کنید خودخواهی تونا هی مادر پسر ال کرده بل کرده هر کار کرده برا خودش کرده به عروس بدبخت هیچ ربطی نداره که زندگیشا نابود کنه چون فلانی پسر اورده!!
