هرچی عذاب میکشم ازخودمه
جایی که نباید حرف بزنم حرفدمیزنم جایی که باید حرف بزنم سکوت میکنم میدونم دروغ بده اما میگم نمیدونم چه اختلالی دارم حتی دست خودمو داغ کردم دروغ نگم بازمیگم وبعدتاسرحد جنون عذاب میکشم بدی های درحق خودنم کردم که دائم بخاطرشون خودمو سرزنش میکنم الان دیگه وسواس فکری شدید دارم یک ثانیه هم مغزم خالی نیست کاش بچه نداشتم
تسبیحات حضرت زهرا بگو
بخصوص موقع خواب
استغفار زیادد کن
سبحان الله بهترین ذکر ه
عزیزم همین ک غیبت رو می دونی اولین قدم واسا اصلاح ه
دورازجان، بالاخره کسی کامل نیست، همین که عیبت رومیدونی خودش قدمی درراه اصلاحه، ترکش کن، باتمرین درست میشه، ذکربگو بیشتر
اینقد استرس واضطراب دارم که بدنم میلرزه خیلی بدی های بدی درحق خودم کردم مثلا شوهرم خیانت میکرد باهاش کنارمیومدم وعرضه نداشتم یه قهر ساده کنم برم خونه مامانم که درست بشه مینشستم پای دردودلای چرتش وخودمو داغون کردم گفت ازبچگی خواهرتو دوست داشتم میبینمش حالم بدمیشه بیانریم خونشون ازلجش گفتم باید بریم خونشون نمیدونستم دارم به خودم بد میکنم جاریم رقیب سرسخت دوران محردیم بود ازخوبی های شوهرم بهش تعریف میکردم نمیدونستم ممکنه حسادت کنه چون خودم سرسوزنی حسود نبودم فکر میکردم همه مثل خودمن اصلا موجودی عجیب والخلقه ترازمن روی کره زمین نیست
همیشه باخدا رودروایسی داشتم چون ازکوچکترین اشتباهم عذاب وجدان میگرفتم وفکر میکردم خدا منو دوست نداره واز کاربدم نارحته خجالت میکشیدم چیزی ازش بخوام
ازبچگی میخواستم همه ازم راضی باشن حتی اگه به قیمت نابودی خودم تموم شه
