چهار سال که عاشق یه پسریم‌اونم دوسم داشت اوایل خیلی اون منو میخواست من اونو نمی‌خواستم کات کردیم یعنی مقصر مادرش بود مخالفت کرد نذاشت جدامون کرد کلی به من بد و‌بیراه گفت کلی به پسرش
بعداین همه مدت بهش زنگ زدم با شماره ناشناس صدامم تا تونستم تغییر داد با اینکه اصلا نگفتم کیم ولی فهمید خودمم
بنطرتون هنوز دوسم داره امیدی هست ؟؟
نه امید چی هست وقتی جواب نمیده ولش کنی بهتر
امید؟؟ والا حتی سعید و حمیدی هم به این رابطه نیست چه برسه به امید
پسر قحطه؟؟
خیلی تلاش کردم خیلی زیاد
ولی هربار میخوام فراموشش کنم یا فراموش میکنم فرداش کل شهر و ادمای دورم میشن کپی برابر با اصلش صداشون حرفاشون قیافشون همه چی میاد جلو صورتم نمیدونم‌چرا اینطوری میشه این ۲ساله هر موقع من نیت فراموشی تو دلم اوردم یهو همه شدم اون
