بین مجردی خوب و متاهلی خوب

اینجوری ازدواج نکنم بهتره

من مجردم و احتمالا هم مجرد بمونم🥲

ولی نظرم اینه ازدواج خوب نعمته و داشتن یار خوب تو ۵۰-۶۰ سالگی قطعا لذت بخشه

با اون اوکی نیستم من

ولی خب شاید یکی اوکی باشه

ازدواج اجبار نیست و انتخابه. بایدی در کار نیست.

میشه پارتنر خوب داشت یا آدم خودش در کنار خودش حس رضایت داشته باشه و زندگی‌کنه.

 این در مورد همه صدق نمیکنه

ولی به نظرم هر موقعیت چه مجردی و چه متاهلی چالش های خودشو داره

و فرد مجرد گاهی با این تفکر که متاهلی پایان همه سختی هاست بهش فکر میکنه و فرد متاهل هم فکر میکنه مجردی راحت تره و مسئولیت کمتره و شرایط حال خودش سخت تره

چ حرف مسخره ای

یه عمه پیر دارم

۸۲ سالشه

ازدواج نکرد

چون خودش مستقل بود وضعی مالی خوبی داره

هر روز در‌گیره

همسایه هستیم

پدر ما هم دراومده

هرچقد پرستار داشته باشی

اخر هیچکی مثل خانواده خود ادم نمیشه

دیگه اون بستگی به معیار هر شخص داره.

من خودم و همسرم هرگز قصد فرزند‌آوری نداریم.

ولی خانواده و بچه و همسر هم تنها نموندن مارو تضمین نمیکنن.

چون ما در جهان پر حادثه زندگی میکنیم. و از یک ثانیه دیگه خودمون خبر نداریم. چه بسا فرزند یا خانواده زودتر از ما فوت بشن یا دچار معلولیت بشن. 

اینکه فکر کنیم چون همسر یا فرزند داریم و تنها نخواهیم ماند بیشتر از حرف من مسخره هستش مگه نه؟

به بیاریم اسیر و گرفتار این دنیاش کنیم چون یوقت پیر بشم تنها نمونم؟ این بیشتر خودخواهی و سرمایه گذاری بلند مدت و سواستفاده از فرزند هست.

توی ایران پارتنر به نفع یه خانم نیست

و آدمی که راهی رو انتخاب می‌کنه خب طبعا بررسی کرده

من انتخاب کردم مجرد باشم 

و زندگی ام رو طبق همین چیدم 

توی مسیر زندگی ام اتفاقی با همسرم آشنا شدم و تصمیم رو عوض کردم 

ولی طبعا وقتی تصمیم گرفتم مجرد باشم دیگه مزایا و معایب رو قبول کردم و میدونستم