اس سیتالوپرام خوردم حس خیلی جالبیه

ناحله الجسم ینی نحیف ودلشکسته میری♥        جوونی اما مادر پیری،بهونه ی سفر میگیری♥                باکیه العین ینی بارون غصه ها میباره♥                          چشای مادر ما تاره دیگه علی شده بیچاره♥                  منحده الرکن ینی توان برات نمونده بانو♥                     کی قلبتو سوزونده بانو کی بالتو شکونده بانو♥            معصبه الراس ینی بستی سری رو ک پردرده♥                رنگ رخ تو مادر زرده تو کوچه کی جسارت کرده♥                                                            جوری لگد خوردی ک نمیتونی بلند شی از جات♥            جای غلافه رو با زوهات داری میری کنار بابات♥ هیچکسی ای وای من نگفت تو کوچه ب اون کافر ♥ نزن زن رو جلوی شوهر بمیره زینبت ای مادر♥ وای مادرم

فکر می‌کردم می‌میرم...اما نمردم، فکر می‌کردم هرگز از غم و اندوه رها نمی‌شوم اما رها شدم، فکر می‌کردم این درد هرگز رهایم نمی‌کند اما رها کرد.‌.. فکر می‌کردم شب نخوابی هایم تمام نخواهد شد... اما تمام شدند ... فکر می‌کردم دیگر هیچ رنگی جز سیاه را تشخیص نخواهم داد ... اما تشخیص دادم... فکرمی‌کردم حال دلم تا ابد خوب نخواهد شد... اما خوب شدم و من مصداق بارز <این نیز بگذرد> هستم!

می بینی من هنوز غمگینم گذشتِ زمان زخم هایم را خوب نکرد هر چه گذشت به نظر کم تر مقصر امدی اما با همه ی اینها طاقت دیدن قهقهه هایت را ندارم زخم هایم را میسوزانند میدانی برادر زخمِ تو کاری بود

فکر می‌کردم می‌میرم...اما نمردم، فکر می‌کردم هرگز از غم و اندوه رها نمی‌شوم اما رها شدم، فکر می‌کردم این درد هرگز رهایم نمی‌کند اما رها کرد.‌.. فکر می‌کردم شب نخوابی هایم تمام نخواهد شد... اما تمام شدند ... فکر می‌کردم دیگر هیچ رنگی جز سیاه را تشخیص نخواهم داد ... اما تشخیص دادم... فکرمی‌کردم حال دلم تا ابد خوب نخواهد شد... اما خوب شدم و من مصداق بارز <این نیز بگذرد> هستم!